کاهش میل جنسی با قرص های جلوگیری از بارداری

[sbu_post_image]

کاهش میل جنسی ناشی از مصرف قرص‌های جلوگیری از بارداری و قرص‌های هورمونی، یک پدیده طبیعی است که ممکن است در برخی از زنان رخ دهد. در این موارد، تغییر نوع قرص مصرفی جلوگیری از بارداری و کاهش استفاده از هورمون‌های ضد آندروژنی مانند پروژسترون، موجب بهبود میل جنسی می‌شود. همچنین می‌توان از هورمون‌هایی که شباهتی به تستوسترون دارند استفاده کرد. اگر هیچ یک از این روش‌ها جوابگو نبود، لازم است کلیت روش‌های پیشگیری از بارداری مورد بررسی قرار گیرد.

کمبود میل جنسی، یکی از شایع‌ترین اختلالات عملکرد جنسی در زنان است که به معنای عدم تمایل مزمن به انجام فعالیت جنسی به گونه‌ای است که موجب ناراحتی و رنجش فرد می‌شود. (توجه: اگر زنی به عدم تمایل به فعالیت جنسی به عنوان یک مشکل نگاه نکند، این عدم تمایل به عنوان یک اختلال محسوب نمی‌شود.)

علل کاهش میل جنسی در زنان

عوامل فیزیولوژیکی بسیاری می توانند باعث کاهش میل جنسی در زنان شود. یائسگی و یا یک بیماری پزشکی مزمن می تواند تغییراتی فیزیکی در فرد ایجاد کند که بر توانایی جنسی او تاثیر منفی  بگذارد و یا منجر به احساس درد و ناراحتی و همچنین کاهش لذت در حین فعالیت جنسی شود. در عین حال مصرف برخی از داروها نیز می تواند چنین پیامدهایی ایجاد کنند.

داروهای خاصی وجود دارند که می توانند در تعادل هورمون ها و یا در کار پیام رسان های شیمیایی در مغز ایجاد اختلال کنند و در نتیجه مشکلاتی در میل جنسی و توانایی زنان برای رسیدن به ارگاسم بهمراه آورند. داروهایی که می توانند بر میل جنسی زنان اثرگذار باشند عبارتند از:

• داروهای ضد افسردگی و کاهش میل جنسی زنان

داروهای مورد استفاده برای درمان افسردگی و کاهش علایم اضطراب، اغلب باعث اختلال در میل جنسی و مشکلات دیگری در زنان شده اند. به عنوان مثال، برخی از داروهای شایع ضد افسردگی از جمله فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل) و سرترالین (زولوفت) می‌توانند میل جنسی را کاهش دهند. این داروها از دسته SSRIs (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین) هستند، به این معنی که با افزایش سروتونین در مغز، وضعیت روحی فرد را بهبود می‌بخشند.

اگرچه سروتونین اثرات مثبتی بر روی خلق و خوی فرد دارد، اما می‌تواند اثرات منفی بر روی میل جنسی و رسیدن به ارگاسم در زنان داشته باشد.

• قرص های جلوگیری از بارداری و کاهش میل جنسی زنان

30 تا 40 درصد از زنانی که قرص های جلوگیری از بارداری استفاده می کنند ممکن است به اختلال کاهش میل جنسی دچار شوند. قرص ها ضد بارداری میزان تستوسترون را پایین می آورد که این امر می تواند توانایی جنسی فرد را کاهش دهد.

• کاهش میل جنسی زنان با داروهای ضد فشار خون

برخی از داروهایی که معمولا برای فشار خون بالا تجویز می شوند مانند دیورتیک ها( مثل فوروزماید یا لازیکس)و مسدود کننده های بتا( مانند متوپرولول) می توانند منجر به اختلال کاهش میل جنسی شود. این داروها می توانند میل جنسی را کاهش دهند و در رسیدن به ارگاسم ایجاد اختلال کنند.

• تاثیر شیمی درمانی و داروهای ضد سرطان در کاهش میل جنسی زنان

داروهایی که برای درمان سرطان استفاده می شوند نیز در ایجاد اختلالات میل جنسی موثر هستند. برای مثال “تاموکسیفن” داروی درمان سرطان پستان منجر به کاهش سطح استروژن می شود که این خود کاهش میل جنسی را بهمراه دارد. “سیکلوفسفامید” که یک داروی شیمی درمانی است خشکی واژن، کاهش میل جنسی و اختلال در رسیدن به اوج لذت جنسی را بهمراه دارد.

• کاهش میل جنسی زنان با داروهای ضد آکنه

“اسپیرنولاکتون” یک داروی است که معمولا برای درمان آکنه استفاده می‌شود. این دارو ادرار آور است و همچنین در درمان فشار خون و نارسایی قلبی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما باید توجه داشت که این دارو ممکن است اثرات منفی بر روی میل جنسی داشته باشد و منجر به اختلال کاهش میل جنسی شود.

قرص‌های ضد بارداری از چند نظر خطرناک هستند؛ زیرا عدم وجود نوسانات هورمونی در خانم‌ها می‌تواند باعث شود که خواسته‌های جنسی همواره در یک روند ثابت باقی بمانند. این موضوع خطرناک است زیرا اگر میل جنسی کاهش یابد، مصرف قرص‌های جلوگیری از بارداری می‌تواند باعث کاهش خواسته‌های جنسی شود. از سوی دیگر، اگر میل جنسی خانم کاهش یابد، قرص‌های ضد بارداری نمی‌توانند آن را افزایش دهند. قرص‌های کنترل بارداری از تخمک گذاری جلوگیری می‌کنند، و این موضوع مهم است زیرا تخمک گذاری زمانی اتفاق می‌افتد که خانم‌ها در اوج شهوت جنسی به سر می‌برند. اما می‌توان با استفاده از مصرف هورمون‌های دیگر این تحریک پذیری جنسی را جبران کرد.

خواننده گرامی، پیشنهاد می شود مطلب ” عوارض قرص های ضد بارداری ” را جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه کاهش میل جنسی با قرص های جلوگیری از بارداری مطالعه فرمایید.

منبع: آفتاب. آبی روز. جوان آنلاین