رابطه دیابت و انسولین

[sbu_post_image]

رابطه دیابت و انسولین به گونه ای است که اگر دیابت درمان نشود یک بیماری جدی است و کسانی که مبتلا به این بیماری می باشند شانس بیشتری را برای ابتلا به مشکلاتی مانند آسیب های کلیوی اختلالات عصبی، مشکلات قلبی، چشمی، درد و زخم پا دارند. بالا بودن طولانی مدت و پی در پی قند خون سبب اختلال در عروق شده و به مویرگ ها آسیب می رساند و در نهایت سبب اختلال و کاهش گردش خون خواهد شد.

دیابت وابسته به انسولین (دیابت نوع اول)

بیشتر منابع بیان کرده‌اند که دیابت وابسته به انسولین معمولاً قبل از سن 40 سالگی شروع می‌شود، اگرچه برخی بیماران در سنین بالاتر نیز ممکن است به دلیل رابطه دیابت و انسولین این نوع دیابت را تجربه کنند. این نوع دیابت گاهی به عنوان دیابت جوانان شناخته می‌شود و معمولاً در افراد چاق رخ نمی‌دهد. علایم ممکن است ناگهانی ظاهر شود و شامل تشنگی، پرادراری، افزایش اشتها و کاهش وزن در چند روز باشد. پیدایش کتواسیدوز در جریان بیماری دیگر یا پس از جراحی ممکن است نشانه‌ی اولیه‌ی دیابت وابسته به انسولین باشد. وزن بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 از زمان شروع تا آغاز درمان با انسولین ممکن است متفاوت باشد. این نوع دیابت به دلیل کمبود انسولین پلاسما و افزایش غلظت گلوکاگون ایجاد می‌شود، اما با استفاده از انسولین می‌توان غلظت گلوکاگون را کاهش داد. پس از ظهور علایم، درمان با انسولین ضروری است. گاهی پس از نخستین دوره کتواسیدوز، مدتی علامتی وجود ندارد و بیمار نیازی به هیچ درمانی ندارد.

دیابت غیر وابسته به انسولین

دیابت نوع دو، یا دیابت غیر وابسته به انسولین، معمولاً در میانسالان و افراد مسن‌تر (40-45 سال به بالا) شروع می‌شود. اغلب افراد دچار این نوع دیابت وزن بیش از حدی دارند (80 تا 90 درصد). علایم آن به تدریج آغاز می‌شود و اغلب زمان تشخیص آن، زمانی است که غلظت بالای گلوکز در نتایج آزمایش‌های معمولی که بدون علامت بر روی فرد انجام می‌شود، مشاهده می‌شود. در این نوع دیابت، غلظت انسولین در پلاسما بیشتر از حد طبیعی یا حتی بالاتر است، اما همچنان کمتر از حدی است که با غلظت گلوکز پلاسما متناسب باشد، به عبارت دیگر، کمبود نسبی انسولین وجود دارد.

این نقص ترشح انسولین در دیابت نوع دو را نشان می‌دهد که در این نوع دیابت وجود دارد. متابولیسم گلوکاگون در افراد دچار دیابت غیر وابسته به انسولین پیچیده است. غلظت بالای گلوکاگون در پلاسما در حالت ناشتا را می‌توان با استفاده از مقادیر زیاد انسولین کاهش داد، اما پاسخ تشدید یافته گلوکاگون به مواد غذایی را نمی‌توان مهار کرد. به عبارت دیگر، کار سلول‌های آلفا به صورت غیر طبیعی باقی می‌ماند. بیماران دچار دیابت نوع دو به دلایل نامعلومی دچار کتواسیدوز نمی‌شوند، اما مستعد اغمای هیپراسمولار غیر کتونی هستند. بیماران ممکن است با کاهش وزن و رعایت رژیم غذایی خاص، بهبود یابند. اما در برخی موارد، این اقدامات کافی نیست و باید از داروهای دیابتی مانند سولفونیل‌اورها و یا ترکیباتی از آن مثل مت‌فرمین استفاده شود.  ولی بهبود هیپرگلیسمی در بسیاری از این بیماران برای کنترل دیابت کافی نیست و به همین دلیل درصد بالایی (تقریباً 25 درصد) از بیماران با این نوع دیابت را تحت درمان با انسولین قرار می دهند.

خواننده گرامی، پیشنهاد می شود مطالب زیر  را جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه دیابت مطالعه فرمایید.

دارو های درمان دیابت نوع 2

کنترل قند خون

علائم دیابت

رژیم غذایی دیابت

قرص های دیابت

درمان دیابت با انسولین

منبع: کتاب درمان های فیزیکی و ورزش در دیابت

دکتر منشادی
دکتر منشادی

فوق تخصص غدد،‌متابولیسم و رشد کودکان

دیگر مقالات

مشاوره رایگان افزایش طول آلت تماس و مشاوره