درمان دارویی ناتوانی جنسی

۲۰ اسفند ۱۳۹۸

خانه » دسته بندی نشده » درمان دارویی ناتوانی جنسی

[sbu_post_image]

جدول2. داروهای موثر بر ناتوانی جنسی

نام دارو نام تجاری

الف-خوراکی

Viagra Sildenafil

Spontane Apomorphine

Uprima

Levitra Verdenfil

Cialis Tadalafil

Yolon Yohimbine

Desyrel Trazodon

ب-تزریق داخل آلت

Cayesject Aloprostadil

Edese

Bi-mix Alprostadil + Phentolamine

Androskat Papaverine H + Phentolamine

Moxisylyre Thymoxamine

ج- تزریق داخل پیشابراه

Muse Alprostadil

Alibra Alprostadil + Prazocin

د- برچسب پوستی

Minoxidil / Glyceryltrinitrate

Nitrogiycerine / Alprostadil

Papaverine

برای درمان ناتوانی جنسی، به سه روش می توان داروها را تجویز نمود: خوراکی، تزریق به داخل مجرای آلت، تزریق به داخل ریشه آلت. داروهای مورد مصرف در بیماری جنسی در جدول شماره 2 آمده است.

داروهای خوراکی برای درمان ناتوانی جنسی

داروهای مهارکننده فسفو دی استراز

این گروه از داروها برای درمان ناتوانی جنسی شامل سه دارو هستند، سیلدنافیل ( همان ویاگرای معروف)، ورودنافیل و تادالافیل. این داروها آنزیم فسفو دی استراز را مهار و از این طریق به نعوظ کمک می کند. با تحریک جنسی، ملکول گازی شکلی به نام اکسید نیترو (NO) از انتهای اعصاب اجسام غاری آزاد می شود که آنزیم سیکلاز را فعال می کند. این آنزیم موجب ساخته شدن ملکولی به نام cGMP می شود که خود منجر انبساط عضلات صاف جدار عروق و افزایش خون ورودی به آلت و بلاخره ایجاد نعوظ می شود. سپس ملکول cGMP توسط آنزیم دیگری به نام فسفودی استراز تخریب می شود و نعوظ آلت فرو می خوابد. با مهار آنزیم فسفودی استراز و باقی ماندن ملکول cGMP ، نعوظ می تواند ادامه پیدا کند.

سیلدنافیل (ویاگرا)

به صورت قرص های 50،25و100 میلی گرمی موجود است. قرص ویاگرا در 45 تا 70 درصد از افراد مبتلا به ناتوانی جنسی، به شرطی که تحریک جنسی هم توام با مصرف دارو باشد، موجب نعوظ می شود. هم میزان سفتی، هم مدت تداوم نعوظ، و هم تعداد موارد ارگاسم و کیفیت رضایت از عمل جنسی را بهبود می بخشد.
در اغلب موارد مقدار مصرف آن در سالمندان به صورت یک قرص 25mg است که باید 1ساعت قبل از فعالیت جنسی مصرف شود. چنانچه دارو تاثیر نکرد می توان آن را به دو تا سه برابر افزایش داد (با نظر پزشک). مقدار مصرف در جوانان یک قرص 50mg است اما در سالمندان چون جذب دارو زیادتر و میزان دفع آن از بدن کمتر است، باید مقدار کمتری مصرف شود.

تجویز آن در موارد زیر باید با احتیاط زیاد باشد:

1. افرادی که طی 6 ماه گذشته مبتلا به سکته، انفارکتوس و یا آریتمی خطرناک قلبی بوده اند.
2. فشار خون کمتر از 90 روی 50 یا بیشتر از 170 روی 110.
3. افراد مبتلا به تنگی عروق قلب یا نارسایی قلبی.
4. افراد مبتلا به یک بیماری چشمی به نام رتینیت پیگمانته.
5. بیماران دیابتی که دچار عوارض بینایی شده باشند.

ورد نافیل و تادالافیل

این دو دارو در سال 2003 وارد بازار دارویی شدند. ارزش این دارو در مدت اثر طولانیتر و تاثیر کمتر بر بینایی است. تادالافیل تا 36 ساعت پس از مصرف می تواند موجب نعوظ شود(ویاگرا تنها تا 4 ساعت اثر دارد). بنابراین زمان بیشتری برای اقدام به معاشقه وجود دارد. زمان شروع اثر آنها هم کوتاهتر از ویاگرا است. عوارض جانبی دیگر و مواد احتیاطی و تداخل های دارویی هم شبیه ویاگرا است.