[sbu_post_image]
غدد فوق کلیوی یا غده های آدرنال (Adrenal) یک جفت غده درون‌ریز هستند که هر کدام بر روی کلیه‌ها قرار دارند و وزن هر غده حدود ۵ گرم است. غدد فوق کلیوی دارای دو بخش قشری و مرکزی می باشند. بخش مرکزی غده فوق کلیوی، هورمون هایی مانند آدرنالین و نورآدرنالین را به جریان خون ترشح می کند. به کم کاری غده ی آدرنال (غده فوق کلیوی) بیماری آدیسون گفته می شود. زمانى بیمارى آدیسون اتفاق مى‌افتد که بیش از ۹۰% بافت آدرنال به طریق جراحی، بیمارى گرانولوماتوز (سل، هیستوپلاسموز، کوکسیدیوئیدومایکوز، کریپتوکوکوز) یا با مکانیسم‌هاى خودایمنى تخریب شود. متاستازهاى دو طرفه، خونریزى دو طرفه، HIV, CMV، آمیلوییدوز و سارکوئیدوز از علل نادر هستند.
هورمون درمانی بیماری آدیسون
درمان بیماری آدیسون در این بیماران توسط هورمون درمانی انجام می‌شود. این درمان‌ها شامل:
-
کورتیکواستروئید خوراکی
شامل: هیدروکورتیزون، پردنیزون و یا استات کورتیزون
-
کورتیکواستروئید تزریقی
اگر استفراغ می‌کنید، این نوع درمان بهتر است.
-
آندروژن تعویضی
در زنان، برای درمان کمبود آندروژن، دهیدرواپیناداسترون تجویز می‌شود. برخی مطالعات نشان داده‌اند که این روش باعث بهبود رضایت و میل جنسی می‌شود.
-
دریافت مقدار زیادی نمک
در مواقع ورزش کردن، هنگامی‌که هوا گرم است و یا دارای درد معدی-روده‌ای و یا اسهال هستید، مقدار زیاد نمک تجویز می‌شود. همینطور در مواقعی مثل جراحی، عفونت و استرس مصرف زیاد نمک را تجویز می‌کنند.
-
بحران آدیسون
غده فوق کلیوی یا غده های آدرنال (Adrenal) یک جفت غده درون‌ریز هستند که هر کدام بر روی کلیه‌ها قرار دارند و وزن هر غده حدود ۵ گرم است. کم کاری غدد فوق کلیوی یک خطر جدی برای سلامتی می‌باشد، چراکه فشار خون و قند خون پایین می‌آید و پتاسیم خون بالا می‌رود. این بحران را باید درمان کرد. این درمان شامل تزریق داخل وریدی هیدروکورتیزون، محلول سالین و شکر (دکستروز) می‌باشد.
بنابراین بیماران مبتلا به آدیسون باید:
در جیب و یا کیف خود، یک نوشته مبنی بر اینکه بیماری آدیسون دارند، را داشته باشند.
داروها را در دسترس خود قرار دهند. یک روز مصرف نکردن دارو، ممکن است خطرناک باشد. بهتر است مقدار کمی از داروهای خود را در محل کار و کیف مسافرتی داشته باشند.
با پزشک خود مرتبا در ارتباط باشند.
منبع: تبیان
