[sbu_post_image]
تغییرات کیفی در سبک زندگی، همراه با ورزش و افزایش فعالیت های فیزیکی، کاهش وزن، کنترل و تنظیم مرتب قندخون می تواند منجر به بهبود عملکرد جنسی در افراد دیابتی شود. اختلالات نعوظ در دیابت معمولا قبل از ظهور اکثر عوارض دیابت خود را نشان می دهد؛ بنابراین توجه به درمان اختلال نعوظ در دیابت می تواند از دیگر عوارض خطرناک پنهانی مانند افزایش فشار خون، افزایش چربی خون و یا وجود پروتئین دفعی در ادرار، ما را مطلع سازد.
اختلال عملکرد جنسی نعوظ جزو عوارض عصبی دیابت محسوب می‌شود. البته بیماری عروقی و مشکلات روانی ناشی از دیابت نیز در ایجاد اختلال عملکرد جنسی سهیم اند. بر اساس مطالعات مختلف حدود ۲۷ تا ۷۵ درصد از مردان دیابتی مشکلات جنسی دارند. این مشکلات شامل اختلال در میل جنسی به صورت کاهش میل جنسی و اختلال در نعوظ، مشکلات انزال که به صورت کاهش مدت انزال یا کاهش حجم آن دیده می‌شود و در نهایت، اختلال در رضایت جنسی است. مردان دیابتی ۱۰ تا ۱۵ سال زودتر از مردان بدون دیابت دچار ناتوانی جنسی می‌شوند.
مشکلات جنسی در افراد دیابتی
اختلال نعوظ در مردان از شایع‌ترین عوارض دیابت شیرین به شمار می‌رود. بسته به شدت و مدت ابتلا به دیابت شیرین، شیوع اختلال نعوظ ۸۵-۲۰ %است. مشکلات جنسی در زنان دیابتی هم شامل کاهش میل جنسی، کاهش لغزندگی دستگاه تناسلی، نزدیکی دردناک، اختلال در لذت جنسی، اضطراب، اختلال در رضایت جنسی و حتی عفونت های واژن می شود که ثانویه به این مشکلات جنسی ایجاد می شود.
درمان مشکلات جنسی ناشی از اختلال نعوظ در دیابت
امروزه درمان مشکلات جنسی ناشی از دیابت بهبود یافته است و داروهایی وجود دارند که با مشورت پزشکان قابل تجویز هستند. همچنین روش‌هایی شامل تزریقات داخل جسم غاری (داخل بیشابگاه)، وسایل مکنده و محرک پاسخ های جنسی و درمان اینتریورترال و سکس تراپی نیز موجود است. بنابراین، ضروری است که همه بیماران مبتلا به دیابت برای بررسی و درمان مشکلات جنسی خود با درمانگران مرتبط با خانواده و سلامت جنسی مشورت کرده و راهنمایی های لازم را دریافت کنند. همچنین، مراکز کنترل دیابت باید اطلاعات و مراقبت‌های لازم را در این زمینه ارائه کنند و برای پرسنل درمانی این مراکز دوره‌های آموزشی در مورد تاثیر دیابت بر مسایل جنسی برگزار شود. همچنین، آموزش مستقیم بیماران دیابتی و گسترش پژوهش‌های درمانی مرتبط نیز باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
کمبودهای هورمونی به ندرت عامل اختلال نعوظ هستند، اما اگر اینگونه باشد، درمان جایگزینی هورمونی می‌تواند اختلال نعوظ در دیابت را حل کند. عوامل روانی هم ممکن است به درمان پاسخ دهند و برای بسیاری از مردان، داروهای موجود برای درمان اختلال نعوظ موثر هستند.
همچنین، از پمپ خلأ نیز می‌توان برای درمان اختلال نعوظ استفاده کرد که بی‌خطر و موثر است و در مواردی با جراحی پروتز آلت تناسلی کاربرد دارد. اگرچه شواهد هنوز کامل نیست، اما درمان بیماری زمینه‌ای ممکن است به بازگرداندن کارکرد نعوظی به حالت طبیعی کمک کند. به عنوان مثال، مردان مبتلا به دیابت، در صورتی که میزان قند خون شان کاملاً کنترل شود، با احتمال کمتری دچار مشکل نعوظ می‌شوند.
مردان مبتلا به دیابت نسبت به مردان سالم با احتمال سه برابر بیشتر، و ۱۰ تا ۱۵ سال زودتر دچار اختلال نعوظ می‌شوند. در مجموع، مردانی که دیابت طولانی مدت نیازمند درمان دارند، ۵۰ درصد خطر دچار شدن به اختلال نعوظی دارند. سیگار کشیدن حتی هنگامی که سایر عوامل خطرساز در نظر گرفته می‌شوند، احتمال اختلال نعوظ را تا ۵۰ درصد افزایش می‌دهد. مردان سیگاری نیز نسبت به غیرسیگاری‌ها با احتمال ۱.۷ برابر بیشتر ممکن است به اختلال نعوظ مبتلا شوند. گرچه در مواردی که اختلال نعوظ ناشی از درمان سرطان پروستات یا سایر اختلالات هورمونی غدد درون‌ریز بدن است، عادات بهداشتی مناسب اثر چندانی بر درمان اختلال نعوظ در دیابت ندارد، اما سبک زندگی سالم حتی در این موارد می‌تواند با جلوگیری از عوامل روانی از جمله مصرف الکل و مواد مخدر که عامل ۱۵ درصد موارد اختلال نعوظ هستند، به مردان کمک کند. در نهایت، پیشگیری نیاز مردان به دارو را کاهش می‌دهد، و تا ۲۵ درصد موارد اختلال نعوظ به عوارض جانبی داروهای تجویز شده برای فرد مربوط می‌شود.
برای آشنایی با ” علل اختلال نعوظ ” بر روی لینک کلیک کنید.
منبع: دکتر توانا. دکتر سلام
