[sbu_post_image]
تومور فئوکروموسیتوم یا تومور غدد فوق کلیوی، نوعی تومور عروق بافت کرومافین در بخش مدولای غده فوق کلیوی یا پاراگانگلیای سمپاتیک است. نام این بیماری از ترکیب چهار واژه یونانی phaios (به معنی تیره)، chroma (به معنی رنگ)، kytos (به معنی سلول) و oma (به معنی تومور) تشکیل شده است. علائم این بیماری عبارتند از افزایش ترشح آدرنالین و نورآدرنالین که باعث افزایش فشار خون پایدار یا متناوب می‌شوند. پرفشاری خون، علامت شایع ترین این بیماری است.
سرطان غدد فوق کلیوی کمیاب و تهاجمی است. دو غده فوق کلیوی در بالای هر کلیه قرار دارند و به همین دلیل به آنها غدد فوق کلیوی می‌گویند. این غددها آدرنالین (اپی نفرین، نوراپی نفرین)، استروئیدها (کورتیزول)، آلدسترون و دیگر هورمون‌ها را تولید می‌کنند. سرطان غدد فوق کلیوی از لایه بیرونی غده آدرنال شروع می‌شود که کورتکس (لایه رویی) نام دارد.
توجه:
شدت و فشار خون بالا در بیش از نیمی از افراد مبتلا به فئوکروموسیتوم قابل مشاهده و هشداردهنده است.
تومور غده بالای کلیه، بیشتر در گروه سنی 40 تا 60 سالگی تشکیل می شود و در تعداد کمی از موارد خطرناک است. عموماً حملات یا بحران های بیماری فئوکروموسیتوم در هرفرد با علائم مشابهی رخ می دهند. حملات تومور بالای کلیه می توانند تکراری یا یکباره باشند و در بازه زمانی چند هفته یا چند ماه اتفاق می افتند. به طور معمول، با گذر زمان، تعداد، مدت و شدت حملات افزایش می یابد. حمله تومور غده بالای کلیه معمولاً به طور ناگهانی شروع می شود و ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.
علائم تومور غده فوق کلیه (فئوکروموسیتوم)
علایم بیماری فئوکروموسیتوم کلیه عبارتند از سردرد، تپش قلب، تعریق، عصبی شدن، افزایش قند خون، تهوع، استفراغ و سنکوپ. این بیماری ممکن است با کاهش وزن، التهاب عضله قلب (میوکاردیت)، بی نظمی ضربان قلب (آریتمی) و نارسایی قلبی همراه باشد.
باید توجه کرد که اگر بیماری فئوکروموسیتوم تشخیص داده نشود یا به درستی درمان نشود، می تواند منجر به مرگ بیمار شود. اما در صورت تشخیص صحیح، قابل درمان است.
علایم شایع تومور فوق کلیه شامل سردرد، تعریق شدید، تپش قلب و احساس نزدیکی به مرگ است. ممکن است در طول حمله، رنگ پریدگی یا تیرگی پوست رخ دهد. همچنین، فشار خون افزایش می یابد و به سطوح نگران کننده می رسد و معمولاً با افزایش ضربان قلب همراه است. حملات بیماری فئوکروموسیتوم ممکن است در پاسخ به هر نوع تحریکی که منجر به جابجایی محتویات شکم شود، تشدید شود. اگرچه ممکن است حملات با اضطراب همراه باشند، استرس های روانی یا فیزیولوژیک معمولاً بحران را آغاز نمی کنند.
تشخیص بیماری معمولاً بر اساس مشاهده افزایش تولید کاته کولامین ها یا متابولیت های آنها تأیید می‌شود. به طور عمومی، برای تشخیص بیماری از طریق آزمایش ادرار ۲۴ ساعته استفاده می‌شود. در این روش، اگر بیمار در هنگام جمع آوری ادرار دارای علائم یا فشار خون بالا باشد، نتایج آزمایش معتبر خواهد بود. آزمایش های مورد استفاده شامل اندازه گیری وانیلیل ماندلیک اسید (VMA)، متانفرین ها و کاته کولامین های غیر کنژوگه (آزاد) می‌شود. درمان تومورهای غده فوق کلیه معمولاً با خارج کردن تومور انجام می‌شود. در صورتی که تومور قابل خارج کردن نباشد، بیماران می‌توانند با مصرف داروهای مهارکننده آدرنرژنیک یا متیل تیروزین درمان شوند که نوعی داروی کاهش دهنده تولید نوراپی نفرین هستند.
برای آشنایی با ” تیره شدن پوست و تومور غده فوق کلیه ” بر روی لسنک کلیک کنید.
منبع: کتاب بیماری های غدد
