عضله مقاومت به انسولین را معکوس می کند. بنابراین اضافه کردن عضلات بدن توسط انجام تمرینات با وزنه جدی و در کنار آن پیروی از رژیمی که قند و چربی های اشباع شده آن کم باشد ودر عوض شامل مقادیر زیادی از سبزیجات فیبردار و مقادیری کافی از پروتئین خالص باشد تا سطح گلوکاگون را بالا نگه دارد ، در بلند مدت اثرات منفی و چربی ساز پدیده مقاومت به انسولین را معکوس می کند . تمرینات با وزنه از گلوکز حاصل شده از کربوهیدرات ها به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند.
تاثیر انسولین بر پرورش اندام
هر چه که یک فرد طولانی تر و سخت تر تمرین کند ، عضلاتش به ذخیره سازی گلوگز به عنوان ذخایر گلیکوژنی عضلات مطابق تر می شود . وقتی نیاز به گلیکوژن به واسطه تمرین با وزنه های سنگین افزایش پیدا می کند ، مسیرهای ذخیره سازی گلیکوژن از جمله پذیرش گیرنده های انسولینی موجود روی بافت های عضلانی ارتقا پیدا می کنند و آمادگی بیشتری جهت پذیرش انسولین و گلوکز به دست می آورند ، نتیجه این می شود گلوکز آمادگی بیشتری برای ذخیره شدن پیدا می کند.
اثر مثبت این ماجرا روی چربی بدن ۲ گانه است . اول اینکه اگر گلوکز به عنوان ذخیره گلیکوژنی در عضلات ذخیره شود یعنی که در سلول های چربی ذخیره نمی شود . دوم اینکه وقتی گلوکز راحت به شکل گلیکوژن ذخیره می شود ، دوباره به جریان خون باز نمی گردد تا باعث ترشح مقادیر بیشتری از انسولین شود و در نتیجه سطح انسولین پایین باقی می ماند و این هم برای کنترل چربی بدن بهترین اتفاق است.
به طور خلاصه می توان این طور بیان کرد که شما بدن را وادار می کنید انسولین کمتری ترشح کند و این اتفاق با ایجاد رابطه دوستانه تر بین عضله و انسولین رخ می دهد و گیرنده های انسولین روی سلول های چربی کم اثر می شوند.
منبع: اسماعیل جعفرپور
