مشکلات جنسی مربوط به آلت

۲۰ اسفند ۱۳۹۸

خانه » دسته بندی نشده » مشکلات جنسی مربوط به آلت

[sbu_post_image]

نعوظ ناقص یا عدم توانائی در حفظ نعوظ

در مشکلات جنسی ناشی از مشکلات آلت، هنگامی که آلت تناسلی در حالت شل می باشد, کمترین مقدار خون که فقط جهت رفع نیاز های متابولیک است وارد جسم غاری میشود و سطح گاز های خون در جسم غاری مشابه سطح آنها در خون وریدی است. پس از تحریک جنسی بطور ناگهانی مقدار زیادی خون شریانی وارد آرتریولهای متسع می شود. تا تمام سیستم سینوزوئیدی را باز کند و تعادل جدیدی در فشار ( حدود ۱۰۰ میلی متر جیوه) برقرار نماید( نعوظ کامل) ; در همین زمان برای حفط نعوظ فقط مقادیر آستانه ای جریان خون وارد جسم غاری میشوند و آن را ترک میکنند. تنگ شدن مجرای شریانی بعلت سخت شدن جدار شریان منجر به افت شریان در شریان های کاورنوس و کاهش جریان خون شریانی میشود که قادر است فقط بخشی از سیستم سینوزوئیدال را پر نماید و این فشار در جدار سیوزوئید ها جهت مسدود کردن ورید ها کافی نیست این نارسائی شریانی منجر به نعوظ ناقص یا عدم توانائی در حفظ نعوظ اولیهمی شود.

بیماری پپرونی و اختلال در نعوظ

بین۲۰ تا ۴۰ درصد مردان مبتلا به بیماری پیرونی دچار اختلال در نعوظ می شوند و ۷۰ درصد مبتلایان اختلالات قابل توجه روانی از خود نشان می دهند. اخیرا میزان شیوع بیماری پیرونی افزایش یافته است که می تواند به علت مصرف داروهای ایجادکننده نعوظ باشد. به طور کلی، بسیاری از بیماران از پذیرش درمان اجتناب می کنند.

علایم بیماری پیرونی و ناتوانی جنسی

بیماری پیرونی یکی از مشکلات بالینی است که مردان میانسال و مسن را مبتلا می کند.

این افراد معمولا از درد، تغییر شکل آلت هنگام نعوظ و کوتاهی طول آن شکایت دارند. معمولا سن شیوع بیماری بین ۴۰ تا ۷۰ سالگی است و با افزایش سن، شیوع آن بیشتر می شود. این بیماری در سن ۵۰ سالگی تشخیص داده می شود.
بسیاری از بیماران مبتلا به پیرونی شکایت خاص بالینی ندارند ولی گاهی بیمار به علت نعوظ دردناک، انحنای آلت تناسلی و نعوظ ضعیف در قسمت جلوتر از محل ایجاد ضایعه به پزشک متخصص درمان ناتوانی های جنسی مراجعه می کند. ممکن است انحنا و یا درد ایجاد شده موقع نعوظ به قدری شدید باشد که مانع ایجاد رابطه زناشویی رضایت بخش شود.
در برخی موارد، بیمار یک توده نرم در بدنه آلت خود احساس می کند. در بیماری پیرونی، در زمانی که آلت در وضعیت نعوظ قرار ندارد، بیمار هیچ گونه دردی را ذکر نمی کند. بیماران عمدتا نگران این هستند که مبادا این ضایعه عارضه بدخیمی در آلت باشد. لازم است به بیمار اطمینان داد که این توده هیچ گونه بدخیمی یا زمینه سرطانی شدن را در پی ندارد و به عبارتی جزو ضایعات خوش خیم به حساب می آید.

درمان دارویی قطعی برای بیماری پیرونی وجود ندارد. این بیماری در ۵۰ درصد موارد، پس از یک تا یک سال ونیم خودبه خود بهبود می یابد. در ابتدای بیماری، تحت نظر گرفتن بیمار و حمایت های عاطفی از بیمار توصیه می شود. پزشکان از داروهایی نظیر ویتامینE و یا قرص های پاراآمینوبنزوییک اسید و گاهی تزریق کورتون به داخل ضایعه نیز استفاده می کنند که موفقیت کمی در درمان بیماری داشته است. اخیرا نیز از دستگاه واکیوم برای برطرف کردن انحنای آلت استفاده می شود.

واکیوم وسیله ای است که جهت درمان اختلالات نعوظ مورد استفاده قرار می گیرد و استفاده درمانی از آنها برای مردان مبتلا به ناتوانی جنسی بی خطر است. به ندرت بیماران به روش های جراحی و برداشتن پلاک نیاز پیدا می کنند. بررسی های رادیولوژیک یا آزمایشگاهی در این بیماران توصیه نمی شود و تاثیری در روند تشخیص و یا درمان ناتوانی جنسی بیماری ندارد.