علائم و درمان
اگر به بیماری دیابت پی برده اید به دلیل اینکه شما را به اندازه ی کافی برانگیخته تا نزد پزشک بروید، در این موقع محسوس شدن دیابت با قند خون خارج از کنترل را می شناسید. برخی افراد ماهها از علائم وخیمی نظیر خستگی دائمی، فقدان اشتها، تغییراتی در حالات هیجانی، خارش یا عرق کردن (تعویق) را گزارش می دهند. این موارد علائم هیپرگلیسمیا یا قند خون بالا است. افراد غیروابسته به انسولین، ممکن است هرگز به فوریتهای مربوط به مبتلایان بیماری قند نزدیک نشوند. این دسته از بیماران، بدنشان مقداری انسولیت تولید می کند و به تزریق انسولین نیازی ندارند. بنابراین نباید قند خون بالا را که بیشتر در افراد وابسته به انسولین مرسوم است تجربه کنند.
ممکن است هرگز نابرابری در قند خون و فعالیت انسولین بدنتان نداشته باشید. این فراز و نشیبها به شدت بیماران دیابتی و سایر عوامل نظیر دوره های کوتاه مدت مریضی، عفونت ها و اضطراب های هیجانی بستگی خواهد داشت. استفاده از سایر داروها نیز می تواند برابری و توازن را دگرگون کند. برنامه های درمانی دیابت در نگه داشتن قند خون دارای برخی محدودیتهایی است. پزشکتان آن مبناها را به کار می اندازد، و خود شما و پزشکتان با یکدیگر کار می کنید تا قند خونتان را از بالا یا پایین بودن به مدت طولانی حفظ کنید. شما نیاز دارید که چگونگی موفقیت برنامه درمانی تان را بدانید و تشخیص اینکه چه موقع دیابتتان خارج از کنترل است. قند خون بالا یا پایین به طور موقتی می تواند پیشگیری شود، یا به مقدار صحیح درآید اگر طریقه ی آن را بدانید.
به طور معمول بعد از غذا زمانی که قند خون بالاست لوزالمعده مقدار صحیح انسولین را در زمان مناسب ترشح می کند. با وجود این، مبتلایان به بیماری دیابت کسانی که نیاز به تزریق انسولین دارند، تزریق آن به طور دقیق به مقداری که لوزالمعده آن را رها می کند امکان ندارد. بنابراین فعالیت انسولین و قند خون به ندرت در افرادی که نیاز به تزریق انسولین دارند با هم جور است. گاهی اوقات نامتناسب بودن در نابرابری مسئله ساز است.
در دیابت مقادیر قند خون طیفی را از مقدار بسیار زیاد (هیپرگلیسیما) به مقدار بسیار کم (هیپوگلیسیما) می پوشاند. قند خون بالا دلالت می کند بر این که درمانتان عمل نکرده یا به اندازه ی کافی مناسب نبوده است. قند خون بسیار پایین ممکن است نتیجه ی درمان بسیار شدید باشد. نقاط افراط و علائم آن ها ضرورتهای مبتلایان به بیماری دیابت است. هیپوگلیسیما و هیپرگلیسیما گاهی اوقات می تواند با هم اشتباه شود، قسمتی به این دلیل که دارای صوتهای شبیه به یکدیگر است، اما آنها یکی نیستند. علتها و درمانها تضاد مستقیم هستند. علائم و آثار آگاه دهنده معمولاً ضد هم هستند، اگرچه تعدادی شبیه به هم است. یادگیری تفاوتها مهم است.
قند خون پایین
– علائم و درمان
اگر دیابت شما با انسولین یا داروی خوراکی درمان می شود، ممکن است گاه گاهی علائمی از هیپوگلیسیما یا قند خون پایین داشته باشید. برای مثال، این مورد زمانی روی می دهد که کمتر از حد معمول بخورید یا چندین نوع مواد غذایی را از رژیم تان حذف کنید. مقادیر غیر معمول ورزش نیز می تواند باعث بوجود آمدن هیپوگلیسمیا شود، به ویژه اگر غذای اضافی برای توازن آن مصرف نشود. در چنین مواردی، مقدار انسولین موجود ممکن است به طور موقتی قند خون را پایین ببرد. بیشتر افراد غیر وابسته به انسولین هرگز دچار هیپوگلیسمیا نمی شوند.
اگر با رژیم و ورزش کنترل می شوید گرفتار آن نمی شوید. اگر انسولین تزریق می کنید، احتمالاً به اندازه ی کافی تزریق نخواهید کرد تا باعث نابرابری شود، مشروط بر اینکه برنامه ی رژیم غذایی را تحمل کنید. اگرچه علائم اولیه ممکن است روی دهد. علائم مشترک شامل سردرد، دستپاچگی (اغتشاش)، خواب آلودگی، حذف کردن کلمات یا بینایی دوبل است. کسانی که از انسولین سریع عمل کننده استفاده می کنند، علائمی ممکن است شامل گرسنگی، عصبانیت، عرق کردن و تپش قلب ایجاد شود. این علائم معمولاً بسیار سریع یعنی در طی چند دقیقه بوجود می آیند همچنین به سرعت کنار می روند.
اگر داروی خوراکی یا انسولین با اثر طولانی استفاده می کنید، این علائم زمانی که روی می دهند ممکن است بسیار به کندی و احتمالاً بدون علامت باشد. ممکن است کمی به درازا بکشد و یا تکرار شود. در هر حالت، خوردن یا نوشیدن چیزی با قند ساده (از قبیل نوشابه های الکلی گازدار، آب پرتقال، شربت ذرت یا عسل) قند خون را بسرعت بالا برده و می تواند علائم را کنترل کند. گاهی اوقات هیپوگلیسمیا در شب اتفاق می افتد و علائم ممکن است متفاوت باشد. کابوس، کم خوابی، عرق کردن یا سردرد هنگام صبح یا سرگیجه ممکن است دلالت برداشتن هیپوگلیسمیا هنگام شب کند. در صورت پیش آمدن چنین حالتی، موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید، در نتیجه مقدار داروی انسولین یا داروی خوراکی می تواند تنظیم شود یا به داروی دیگری که سبب عارضه ی کمتری در شب شود تغییر می یابد.
اگر هیپوگلیسمیا به مدت طولانی طول بکشد شخص ممکن است مغشوش یا زودرنج و حتی مانع درمان شود. این به دلیل آن است که قند خون که برای عملکرد مغز ضروری است در فرآورده ی اندکی است. زمانی که قند خورده می شود، این علائم از بین می رود. اگر علائم قند خون پایین دیده نشده و درمان می شود فرد ممکن است ناگهان بیهوش یا غش کند. اگر به صورت درمان نشده باقی بماند، هیپوگلیسمیای شدید می تواند منتهی با اغماء یا مرگ شود. اگر چه این مورد بسیار کمیاب است. دیابت در نزد فرد وابسته به انسولین (نوع اول) با علائمشان برای افراد شناخته شده است. آنها فرآورده های مواد قندی را حمل کرده و در اولین علامت واکنش، خودشان وارد عمل می شوند. اگر پزشکتان گمان می کند که ممکن است عکس العمل های انسولین را داشته باشید، به شما خواهد گفت که چه کار کنید. ممکن است به شما توصیه شود هورمونی به نام Glucagon با خود حمل کنید. در صورت تزریق چنین هورمونی انفجار فوری قند را برای انرژی و فرونشاندن علائم سریع آماده می کند. پزشک یا نرس آموزش خواهد داد و احتمالاً یک عضو از خانواده یا دوست صمیمی، نحوه ی تزریق کردن هورمون glucagon را بازگو خواهد کرد.
قند خون بالا
– علائم و درمان
نتیجه قند زیاد در خون (هیپرگلیسمیا) نشانه ی فقدان انسولین کافی در بدن است. آن ممکن است در نتیجه ی پرخوری، مصرف مواد غذایی ناسالم، عفونت ها یا تب، یا استرس های هیجانی شدید باشد. هیپرگلیسمیا همچنین می تواند در صورت فراموش کردن تزریق انسولین یا فراموش کردن مقدار داروی مصرفی برای بیماری قند، روی دهد. سایر داروها از قبیل هورمون هایی با ترکیبات اساسی که شامل انواع هورمونها و ویتامین D است، داروهای ادرار آور، و برخی داروها برای فشار خون بالا، می تواند سبب بوجود آمدن هیپرگلیسمیا شود. هیپرگلیسمیا، یا فشار خون بالا، می تواند از طریق آزمایش های خون و ادرار و علائم بیماری نمایان شود.
این علائم برایتان آشنا خواهد بود اگر بدانید که مبتلا به بیماری دیابت بودید زیرا حالتان مساعد نبوده است. برای مثال، ممکن است بسیار تشنه شوید و اغلب مجبور به ادرار کردن شوید. سردرد، خواب آلودگی، دل درد، بینایی نامشخص و حالت تهوع ممکن است بوجود آید. این علائم اغلب ملایم و در ابتدا مبهم و غیر معلوم است. این موارد نشانه های دیابت خارج از کنترل است. سازگاری و تطبیق در درمانف شما را به میزان قند خون سالم بر می گرداند. درمان معمولاً شامل افزایش موقتی در مقدار داروی استعمالی انسولین یا داروی خوراکی و جایگزینی مایعات از دست رفته ی بدن است.
گاهی اوقات هیپرگلیسمیا به اندازه ای شدید است که سبب بوجود آمدن حالت اغماء می شود. در افراد وابسته به انسولین، هیپرگلیسمیای شدید ممکن است با فاسد شدن خون همراه شود. این حالت موقعی روی می دهد که انسولین کافی در برگرداندن قند خون به انرژی وجود ندارد. سپس بدن انرژی ذخیره ای را به چربی تبدیل می کند. هنگامی که چربی تجزیه می شود، کتونها به رگهای خونی رها می شوند که سبب بوجود آمدن مقدار زیادی اسید در خون می شود. استیون یکی از مواد کتون است. استیون در آزمایش ادرار می تواند ظاهر شود. وقوع فاسد شدن خون در بدن بستری شدن سریع را برای درمان می طلبد. افراد غیر وابسته به انسولین بندرت خونشان فاسد می شود. انسولین شما به طور طبیعی شما را از این بیماری محافظت می نماید، اگرچه یک بیماری یا استرس ممکن است توازن را بهم زند. در صورت مشاهده ی مورد نادرست، آزمایشهای ادرار، باید اعلام خطر باشد. پزشکتان نحوه و زمان آزمایش کتون را در صورت بالا بودن قند در ادرار به شما بازگو خواهد کرد.
از طرف دیگر، به طول انجامیدن قند خون بالا می تواند بتدریج منتهی به بیهوشی یا اغماء Nonketonic شود. (به این نام خوانده میشود چون علامتی از کتونها در ادرار مشاهده نمی شود) این ضرورت دیابتی است که توجه پزشکی فوری را می طلبد. هنگامی که برنامه ی درمانی، رژیم غذایی، انسولین یا داروی خوراکی است چنین موردی می تواند روی دهد. آن شبیه به موردی است که از طریق یک بیماری نظیر آنفلوآنزا یا بوسیله ی مصرف برخی داروهای جدید برای سایر موقعیتها شروع می شود. خوشبختانه، هیپرگلیسمیای شدید که سبب بوجود آمدن اغماء یا بیهوشی شود بسیار به آهستگی روی می دهد. با وجودیکه کتون در ادرار وجود ندارد، مقدار زیادی قند در ادرار به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت یا بیشتر خواهد بود. در واقع قبل از اینکه علائم بیماری به طور کامل ظاهر شود، آزمایشهای ادرار معمولاً میزان زیاد قند را نشان می دهد. قند زیاد در هر آزمایش به مدت ۴۸ ساعت یا بیشتر ممکن است علامت اخطاری باشد که به یک مورد خطرناک نزدیک می شوید. در مواردی که بسیار تشنه می شوید، ادرار کردن بیش از حد معمول، به ویژه در طول شب، یا خستگی غیر معمول عارض می شود که در این موارد باید هوشیار باشید. زیرا این علائم بسیار آهسته هستند، شما و پزشکتان فرصت خواهید داشت تا آنها را تشخیص دهید و می توانید از حتمی شدن هیپرگلیسمیا جلوگیری کنید.
