[sbu_post_image]
هر عاملي که موجب بيماري يا نقص عملکرد قسمت عقبي هيپوفيز شود، موجب مي شود مقدار بسيار كمي هورمون ضد ادراري توليد شده و بيماري دیابت بی مزه پديد آيد. در اين بيماري كاهش يا عدم ترشح هورمون ضد ادراري وجود دارد. اين هورمون در شرايط طبيعي بر روي كليه ها موثر بوده و با تغليظ ادرار و باز جذب قسمت اعظم آب آن، حجم ادرار خروجي را كاهش مي دهد.
در زمان هاي دور، پزشكان براي تشخيص بيماري قند، مجبور بودند كه ادرار را بچشند و از اين طرق متوجه شدند كه در برخي افراد با وجود اينكه حجم ادرار و دفعات آن بسيار زياد است، ولي ادرار شيرين نيست. به همين خاطر به آن، نام ديابت بي مزه دادند. ديابت بي مزه گاهي اوقات به نام “ديابت آبكي” هم شناخته مي شود تا با ديابت معمولي يا ديابت قندي افتراق داده شود و بر خلاف آن ارتباطي به بيماري قند ندارد.
پر ادراری و دیابت بی مزه
در دیابت بی مزه به دليل مشكلات هورموني باز جذب آب صورت نگرفته و حجم مايعات خروجي از بدن بيش از حد مي گردد. رنگ ادرار نيز به همين دليل زرد نبوده، رنگ پريده يا بي رنگ است و غلظت يا وزن مخصوص آن پايين مي باشد. با دفع فراوان آب بدن ، ممكن است كاهش پروتئين و ويتامين هاي ضروري روي داده و اختلال الكتروليتي، خصوصاً با كمبود سديم يا پتاسيم ديده شود. اختلال الكتروليتي مي‌تواند باعث نامنظمي ضربان قلب، خستگي، و نارسايي احتقاني قلب گردد.
منبع: سلامتی و دیگر هیچ
