[sbu_post_image]
بسياري از كودكان و نوجوانان سالم به مكمل‌هاي ويتامين و مواد معدني كه به آنها داده مي‌شود، نياز ندارند و مكمل‌هاي ويتامين و مواد معدني، زماني كه فرد رژيم غذايي متنوعي دارد، ضروري نيستند.
از سوي ديگر، كودكاني كه واقعا به اين مكمل‌ها نياز دارند، كودكاني كه تغذيه ناكافي و تحرك بدني كم دارند و در خانواده‌هاي با درآمد كمتر زندگي مي‌كنند، ممكن است دوز كافي ويتامين و مواد معدني را دريافت نكنند.
مكمل‌های ویتامینه فقط براي كودكان با بيماري‌هاي مزمن، اختلالات خوردن و شرايط خاص ديگر توصيه مي‌شود.
در واقع دريافت دوز بالاتر از نياز بدن يا مسموميت با اين مكمل‌ها مي‌تواند در كودكان 4-2 سال اتفاق افتد. دريافت دوز بالا ممكن است باعث استفراغ و يا مشكلات جدي ديگر از قبيل آسيب به كليه يا كبد شود.
ما كنجكاويم كه بدانيم چرا برخي والدين مكمل‌هاي مولتي ويتامين موجود در داروخانه‌ها را براي كودكان خود انتخاب مي‌كنند و برخي ديگر خير. فرض ما بر اين است كه احتمالا والدين زماني از مكمل‌ها استفاده مي‌كنند كه مي‌خواهند اثرات بد غذا نخوردن فرزند خود را كاهش دهند و فكر مي‌كنند كودك‌شان به اندازه كافي غذا نمي‌خورد.
هزينه و قيمت مكمل‌ها يكي از بزرگترين موانع براي خانواده‌هاي كم درآمد است كه امكان افزودن مكمل به برنامه غذايي روزانه را از آنها سلب مي‌كند. دكتر شيخ گفت: ما فكر مي‌كرديم كه درآمد و سطح تحصيلات والدين بيش از ساير عوامل در اين مورد موثر باشد.
تنها 22 درصد از كودكاني كه در خانواده‌هاي كم درآمد (زير خط فقر) هستند، ويتامين استفاده مي‌كنند؛ در حاليكه 43 درصد از كودكاني كه در خانواده‌هاي بالاي خط فقر هستند، ويتامين مصرف مي‌كنند.
مشكل اين است كه خانواده‌هايي كه توان مالي تهيه مكمل‌هاي ويتامين را دارند، امكان برخورداري از رژيم غذايي متنوع را نيز دارند. خانواده‌هاي كم درآمد نيز مي‌توانند در صورت تجويز پزشك، از مكمل استفاده كنند.
منبع: ایران ویج
