[sbu_post_image]
علل اصلی بیاشتهایی شامل مواردی میباشد که قسمت اعظم آنها به آسانی قابل رفع و رجوع و اصلاح است.
قدری خونسرد باشید، رفتار و گفتار خود را کنترل نمایید تا کودک متوجه نشود که چقدر غذا خوردن او اهمیت دارد. ولی قبل از پرداختن به دلایل عمدهی بیاشتهایی کودکان به این موضوع تاکید میگردد که رشد سریع نوزادان در سال دوم و سوم نسبت به سال اول زندگی که وزن تولدشان به سه برابر افزایش مییابد (یعنی حدوداً 9 تا 11 کیلوگرم) و همچنین افزایش قدی بین 25 تا 30 سانتیمتر نسبت به قد زمان تولد خود دارند، بسیار کاهش مییابد و این تفاوت سرعت وزنگیری و افزایش قد طبعاً در میزان نیاز آنها به مقدار انرژی و مواد مغذی و حجم غذای خورده شدهی آنها نیز تأثیر گذاشته و کمغذایی آنها را موجب میگردد که نباید با بیاشتهایی و یا کماشتهایی اشتباه گرفته شود.
اگر شما عزیزان به ریشهیابی علل به وجود آورندهی بیاشتهایی پی برده و این عوامل را از پیش پای خود بردارید خواهید دید که چه ساده، روند رشد و بالندگی بچه در چهارچوب ظرفیتهای ژنتیکی بهتر از سابق خواهد شد و علاقه او به غذاهای مختلف نمود خواهد یافت.
تغییر عادت غذایی کودک
با کمی دقت و حوصله ایجاد عادات غذایی خوب و ارزشمند امکانپذیر میگردد.
بنابراین سعی کنید غذای کودک باید سر ساعت معین و در محیط روشن و خوشایند و در ظروف خوشرنگ (قرمز – نارنجی) در اختیار او قرار گیرد. توجه داشته باشید که رنگهای سرد، مثل آبی و سبز، و محیط تاریک و بدون نور کافی اشتهای بچهها را کاهش میدهد. در بین وعدههای اصلی و میانوعدهها صبحانه اهمیت ویژهای دارد. استفاده از غذاهایی مانند نان و غلات آمادهشده، شیر، پنیر، حلیم، کره، تخممرغ، میوه یا آب میوه، سوپ و عدسی برای صبحانه بسیار مناسب است.
غذا خوردن به همراه خانواده، به شرط آنکه سر و صدا و بگو مگو نباشد، شوق و ذوق بچهها را به غذا خوردن برمیانگیزد. محل نشستن کودک باید راحت و بشقاب غذایش گود باشد. قاشق و چنگال او بهتر است از جنس پلاستیکهای قابل ضدعفونی و لیوانش خوشرنگ و کمی سرخالی باشد.
همچنین کودکان تمایلی به غذاهای تند و تیز و پرادویه ندارند و چنین غذاهایی آنها را بیاشتها میکند. همچنین، دسر و شیرینی و شکلات نباید به طور مداوم و بیش از اندازه به بچهها داده شود. در ضمن کودکان بیشتر تمایل دارند از گوشتهای چرخکرده، میوه و سبزیجات قاچ و بریدهشده و تکه غذاهایی مثل کتلت، همبرگر خانگی، شامی و برشهایی که با دست کوچک آنها قابل لمس و برداشتن باشد استفاده کنند.
خود را در مقابل شیرینکاریها یا اشتباهات کودکانه بچهها کنترل کنید. خندیدن یا قهر و دعوا در برابر رفتارهای عمدی یا سهوی کودکان هر دو زیانبار است و موجب بدآموزی آنها میشود.
منبع: تبیان