انسولین و دوپینگ

[sbu_post_image]

انسولین در بافت‌های هدف دارای اثرات متعددی است. این هورمون‌با تأثیر برکبد موجب مهار گلیکوژنولیز، مهار تبدیل اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه به کتواسیدها و مهار تبدیل اسیدهای آمینه به گلوکز می‌شود. افزایش ذخیره‌ی گلوکز کبدی به صورت گلیکوژن از طریق تحریک گلوکوکیناز و گلیکوژن سنتتاز و مهار فسفوریلاز، افزایش سنتزتری‌گلیسرید و VLDL و تشکیل لیپوپروتئین از دیگر اثرات این هورمون در کبد است.
پس از ورود انسولین به گردش خون، توسط گیرنده‌های اختصاصی که روی غشای اکثر بافت‌ها وجود دارد جذب می‌شود. با این وجود ایجاد پاسخ‌های زیستی نسبت به کمپلکس‌های گیرنده‌، انسولین تنها در معدودی از بافت‌های هدف مانند کبد، عضلات و بافت چربی شناسایی شده است.

دوپینگ ورزشکاران با انسولین

دوپینگ با انسولین توسط ورزشکاران، جدا از ملاحظات اخلاقی و قانونی آن، دارای خطراتی برای ورزشکار می‌باشد. بروز عوارض جانبی ناشی از مصرف انسولین ممکن است سلامت ورزشکار را تهدید نماید.

هیپوگلیسمی به عنوان یکی از شایع‌ترین عوارض مصرف انسولین محسوب می‌شود. این عارضه به ویژه درصورت تأخیر در دریافت غذا و فعالیت‌های زیاد جسمانی نظیر آنچه در ورزشکاران و در جریان تمرین‌ها و مسابقات ورزشی دیده می‌شود، ممکن است به وجود آید. هیپوگلیسمی با علائم و نشانه‌هایی مانند سردرد، تعریق، لرزش، تاکیکاردی، گیجی، تهوع، گرسنگی، دردهای شکمی، پرخاشگری و اختلالات رفتاری و در نهایت تشنج و کما همراه است.

منبع: علم ورزش