[sbu_post_image]
غذا دادن اجباری به كودك، موجب كندی جریان ترشح معده كودك و مانع از هضم غذای وی می شود. فعالیت زیاد و خستگی، فعالیت كم و در نتیجه كمتر گرسنه شدن، نخوابیدن، كم بودن فاصله میان وعده ها با غذاهای اصلی و اظهار نظر مبنی بر دوست نداشتن غذا توسط بزرگترها از علل امتناع از غذا خوردن در كودكان است.
وقتی دادن غذای كمكی در پایان 6 ماهگی آغاز شود باز هم باید تا پایان یك سالگی غذای اصلی شیر باشد. به مادران توصیه می‌شود نه تنها وعده‌های دادن شیر را كم نكنند بلكه با زیاد كردن آن باعث شوند تولید شیر بیشتر شود. اگر مادر به شیرخوار غذای كمكی بیشتری بدهد، بچه برای مدت بیشتری می‌خوابد، دفعات مكیدن پستان كمتر می‌شود و شیر مادر كاهش می‌یابد. بهتر است تا پایان یك سالگی غذای اصلی شیر باشد.
كودك از توجه والدین لذت می برد و می آموزد كه امتناع از خوردن، یكی از راه های جلب توجه آنان است غذا نخوردن كودك ممكن است وسیله ای باشد كه كودك می خواهد وابستگی و استقلالش را نشان دهد.
كودك معمولا غذای به خصوصی را برای مدتی دوست دارد و بعد ممكن است به غذای دیگری علاقه نشان دهد در این مورد، والدین با تغییراتی از قبیل تغییر در درجه حرارت و یا نوع پخت، شكل غذا و تعریف و تمجید از غذا می توانند آن را مورد پسند و دلخواه كودك كنند. اگر كودك باز هم از خوردن غذا امتناع كرد، والدین باید صبور باشند و كودك را به اجبار وادار به خوردن نكنند و پس از تمام شدن غذا بشقاب او نیز با سایر بشقاب ها برداشته شود بدین ترتیب هم كودك یاد می گیرد كه زمان صرف غذا نامحدود نیست و هم باعث می شود در وعده غذایی بعد، به اندازه كافی گرسنه باشد و غذا بخورد.
منبع: بیتوته
