عوامل ایجاد‌كننده بیماری های متابولیک استخوان

[sbu_post_image]

اگر میزان تخریب استخوان بیش از ساخته شدن آن باشد، فضاهای بین شبكه‌‌های داخلی استخوان بزرگ می‌‌شوند و اصطلاحاً پوكی استخوان اتفاق می‌‌افتد.

استخوان بافت زنده‌‌ای است كه از دو لایه داخلی و خارجی تشكیل شده است. لایه داخلی ضخیم بوده و از شبكه‌های محكمی تشكیل شده است كه توده استخوانی را ایجاد می‌‌كند. در بدن انسان استخوان‌ها به طور مرتب ساخته شده و از بین می‌‌روند.‏

البته سرعت این روند در تمامی عمر فرد یكسان نیست، به طوری كه توده استخوانی در سنین 20 تا 30 سالگی به حداكثر میزان خود می‌‌رسد سپس به تدریج كاهش می‌‌یابد. حداكثر توده استخوانی در افراد مختلف متفاوت است و به عوامل ارثی، تغذیه، فعالیت بدنی و شیوه زندگی در طول دوره رشد بستگی دارد. در این وضعیت، استخوان ضعیف شده و با كوچك‌ترین ضربه دچار شكستگی می‌‌شود. این پدیده در سنین سالمندی شایع است، اما با اقدامات ساده‌ای می‌توان آن را به تأخیر انداخت یا شدت آن را كاهش داد. ‏

هورمون‌های جنسی نقش مهمی در استحكام استخوان‌‌ها دارند. بنابراین هر عاملی از جمله یائسگی كه باعث كم شدن این هورمون‌ها شود بیماری های متابولیک استخوانی را تسریع می‌‌كند.‏

در صورت سابقه شكستگی در بستگان نزدیك (پدر، مادر، خواهر و برادر) احتمال ابتلا به شكستگی تا دو برابر افزایش می‌یابد. همچنین نژاد آسیایی و افرادی كه پوست و موی روشن دارند، بیشتر در معرض پوكی استخوان هستند.‏

بیماری های تاثیر گذار بر بیماری های متابولیک استخوانی

استخوان ‌بندی ظریف و جثه كوچك‌تر موجب افزایش احتمال پوكی استخوان می‌‌شود. برخی بیماری‌ها نظیر بیماری‌‌های مزمن كبد و كلیه، دیابت نوع1، افزایش هورمون تیروئید و پاراتیروئید، اختلالات هورمون‌‌های جنسی، اسهال مزمن و اختلالات سوء جذب، بی ‌اشتهایی عصبی، پیوند اعضا و برخی سرطان‌‌ها باعث افزایش احتمال ابتلا به پوكی استخوان که یکی از بیماری های متابولیک استخوان می باشد؛ می‌شوند.‏

منبع: تبیان