[sbu_post_image]
ناتوانی جنسی در مردان، یا اختلال در نعوظ اندام تناسلی مردان، یکی از شایع‌ترین و مهم‌ترین اختلالات جنسی است که به طور گسترده‌ای توسط دیابت تحت تأثیر قرار می‌گیرد و بر کیفیت زندگی زوجین تأثیر می‌گذارد. اگر تعداد مردان مبتلا به ناتوانی جنسی در جوامع مردان ۴۰ تا ۷۰ سال را حدود ۶/۹ درصد برآورد کنیم، ابتلا به دیابت باعث افزایش این اختلال تا ۳۵ درصد در مردان بالای ۱۸ سال می‌شود. این میزان شیوع در مبتلایان به دیابت نوع ۲ بیشتر از مبتلایان به دیابت نوع ۱ است، که احتمالاً به دلیل مسن‌تر بودن بیماران دیابتی نوع ۲ نسبت به بیماران دیابتی نوع ۱ است. همچنین، مردان دیابتی ۱۰ تا ۱۵ سال زودتر از سایر مردان به ناتوانی جنسی دچار می‌شوند.
مردان مبتلا به دیابت، علاوه بر احتمال ابتلا به ناتوانی جنسی، ممکن است به اختلالات جنسی دیگری مانند بیماری پیرونی، زود انزالی، دیرانزالی، برگشت انزال به عقب و بی‌میلی جنسی نیز مبتلا شوند. بخشی از این عوارض مربوط به پیشرفت بیماری دیابت و بخشی دیگر ناشی از عوارض داروهایی است که بیمار برای کنترل دیابت مصرف می‌کند. همانطور که گفته شد، مردان مبتلا به دیابت به دلایل مختلفی به ناتوانی جنسی دچار می‌شوند. درگیری اعصاب محیطی، تنگی عروق و به ویژه اختلال عملکردی پوشش داخلی رگ‌ها موسوم به اندوتلیوم که نقش عمده‌ای در نعوظ اندام تناسلی مرد ایفا می‌کند، پرفشاری خون و نارسایی مزمن کلیه‌ها نیز می‌توانند به بروز و تشدید اختلالات جنسی در مردان منجر شوند.
عوامل موثر در اختلال نعوظ افراد دیابتی
با پیر شدن، مردان دیابتی با افزایش خطر ابتلا به اختلال نعوظ روبه‌رو می‌شوند. اگرچه تنها ۲ درصد از مردان ۴۰ ساله تحت تأثیر این اختلال قرار می‌گیرند، اما این میزان با افزایش سن به شدت افزایش می‌یابد. افزایش سن تنها عامل موثر در ایجاد اختلال نعوظ نیست و پیری طبیعی به تنهایی مسئول این امر نیست. با افزایش سن، میزان تستوسترون به تدریج کاهش می‌یابد، اما در اکثر موارد، مردان سالمند همچنان در محدوده طبیعی این هورمون قرار دارند. با گذشت زمان، بافت‌ها از کشسانی خود محروم می‌شوند، هدایت عصبی کندتر می‌شود و استرس افزایش می‌یابد، اما هیچکدام از این عوامل به تنهایی مسئول اختلال نعوظ در مردان سالمند نیستند. به نظر می‌رسد که عواملی مانند بیماری‌هایی که به عروق خونی و عصب‌ها آسیب می‌رسانند، در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند.
آسیب عصبی نیز در برخی از مردان، به خصوص دیابتی‌ها، در ایجاد اختلال نعوظ نقش دارد. تحقیقات متعدد نشان داده‌اند که سلامت عروق برای کارکرد نعوظی بسیار حیاتی است. دیابت هم می‌تواند در ایجاد تصلب شریان‌ها نقش داشته و هم به عصب‌ها آسیب برساند. بنابراین، این موضوع منطقی است که دیابت نقش مهمی در ایجاد اختلال نعوظ داشته باشد.
نادیده گرفتن عوارض دیابت در طولانی مدت و عوامل ایجاد کننده اختلال نعوظ ناشی از دیابت، زندگی زناشویی را به خطر افتاده می‌کند. اختلال نعوظ به عنوان یک اختلال کف لگن (PFD) شناخته می‌شود و متخصصان فیزیوتراپی درمانی می‌توانند با ارائه روش‌های درمانی جامع و غیر تهاجمی به افراد مبتلا به اختلال نعوظ کمک کنند. عدم قدرت عضلانی و فعالیت کافی در منطقه لگن اغلب می‌تواند علت اصلی اختلال نعوظ باشد. کمبود جریان خون یا توقف سیاهرگی در رگ‌ها می‌تواند منجر به علائم و نشانه‌های اختلال نعوظ شود. گزینه‌های مختلف درمان اختلال نعوظ بسته به علت و شدت آن و هر گونه عوارض زمینه‌ای دارد. پزشک می‌تواند خطرات و مزایای هر یک از درمان‌ها را برای شما توضیح داده و روش مناسبی را برای شما در نظر بگیرد. همچنین، اولویت‌های شما و همسرتان نیز نقش مهمی در انتخاب درمان شما دارد.
برای آشنایی با ” درمان اختلال نعوظ در دیابت ” بر روی لینک کلیک کنید.
منبع: پارسی طب. دکتر توانا
