[sbu_post_image]
علائم بالینی دیابت
سه پایه بالینی دیابت عبارتند از پرادراري، پرنوشی و پرخوري. در کودکان سومین جزء این سه پایه کلاسیک یعنی پرخوري اغلب وجود ندارد. زیرا تولید کتوز سبب بی اشتهائی میشود. بطور کلی علائم دیابت ناشی از افزایش قند خون به مدت طولانی میباشند. زمانی که غلظت قند خون از حد آستانه باز جذب کلیوي بگذرد پرادراري و یا ادرار شبانه متناوب شروع میگردد. با ادامه تخریب سلولهاي بتا، افزایش قند خون شدید میشود و بدنبال آن تشدید پرادراري، اغلب توام با شب ادراري و پرنوشی ایجاد میشود. از دست رفتن کالري از طریق ادرار سبب پرخوري جبرانی و کاهش وزن میگردد.
سرانجام کمبود انسولین، کم آبی، و افزایش کتوز سبب ایجاد کتواسیدوز میشود. در 20 تا 40 درصد موارد، دیابت کودکان بصورت کتو اسیدوز تشخیص داده میشود.
بندرت دخترهاي نوجوان، به علت دفع مزمن گلوکز در ادرار ، دچار واژینیت قارچی میشوند.
در شیرخواران و نوپایان دیاپرراش(سوختگی ناحیه تناسلی) قارچی راجعه نیز می تواند از تظاهرات نادر دیابت باشد.
روش های تشخیص قطعی دیابت
تشخیص دیابت با یکی از سه حالات زیر قطعی میشود:
1- وجود علائم دیابت بعلاوه بالاتر بودن گلوکز تصادفی پلاسما از 200 میلیگرم در دسی لیتر
2- گلوکز پلاسماي ناشتا مساوي یا بیشتر از 126 میلیگرم در دسی لیتر
3- میزان گلوکز پلاسما در ساعت دوم تست خوراکی تحمل گلوکز مساوي یا بیشتر از 200 میلیگرم در دسی لیتر.
اختلال تحمل گلوکز بصورت زیر مطرح میگردد:
قند خون ساعت دوم تست خوراکی تحمل گلوکز(قند خون دو ساعت پس از صرف صبحانه پرکربوهیدرات) مساوي یا بیشتر از 140 اما کمتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر گلوکوزوري کلیوي میتواند نشانه دیابت باشد اما باید توجه داشت که در برخی موارد مانند سندرم فانکونی ، سیستینوز و سایر اختلالات توبولهاي کلیوي در اثر مسمومیت شدید با فلزات سنگین یا داروها نیز گلوکوزوري دیده میشود. همچنین این حالت ممکن است به صورت یک اختلال مادرزادي منفرد باشد. استرس ناشی از بیماري به ویژه در گروه سنی نوپایان، میتواند با افزایش قند خون همراه باشد. سطح گلوکز معمولاً از300 تا 400 میلیگرم در دسی لیتر بالاتر نمیرود. این حالت در حمله آسم، بستري شدن طولانی مدت در بیمارستان یا بیماريهاي سخت به وجود میآید که معمولاً گذراست.
