[sbu_post_image]
تقریبا تمام زنان باردار به علت تغییرات هورمونی دوران بارداری تا حدودی به عدم تحمل گلوکز مبتلا می شوند. یعنی قند خونشان نسبت به حالت طبیعی مقداری بالاتر می رود ، اما نه به اندازه ای که بتوان به آنها بیمار دیابتی اطلاق کرد.
معمولاً این تغییرات هورمونی بین هفته های 24 تا 28 بارداری ، زن باردار را در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار می دهد. در طی بارداری افزایش هورمون های خاصی که توسط جفت ساخته می شوند، کمک می کند تا مواد غذایی از مادر به جنین در حال تکامل، منتقل شود. سایر هورمونهای تولید شده از جفت ، به مادر برای جلوگیری از افت قند خون کمک می کنند. این هورمون ها از طریق متوقف کردن عملکرد انسولین وظیفه خود را انجام می دهند. در طی دوران بارداری این هورمون ها می توانند تا حدی باعث افزایش قند خون مادر (عدم تحمل گلوکز) شوند.
آزمایشات تشخیصی برای کنترل دیابت بارداری
زنان بارداری که دارای فاکتورهای خطر هستند باید در مراحل اولیه بارداری برای تشخیص دیابت حاملگی غربالگری شوند و سایر زنان باردار بین هفته 24 تا 28 حاملگی باید برای دیابت حاملگی آزمایش شوند.
برای آزمایش دیابت حاملگی ، آزمایش تحمل گلوکز خوراکی را انجام می دهند. این آزمایش با نوشیدن سریع یک مایع که حاوی 50 گرم قند است، انجام می شود. بدن قند را سریعاً جذب می کند و باعث افزایش قند خون در مدت 30 تا60 دقیقه بعد از خوردن مایع شیرین می شود. نمونه خون از بازوی زن باردار یک ساعت بعد از خوردن مایع شیرین گرفته می شود . آزمایش قند خون نشان می دهد که متابولیسم محلول حاوی قند در بدن چگونه است .چنانچه جواب آزمایش برابر با 140میلی گرم در دسی لیتر یا بیشتر باشد ، غیر طبیعی است و در این صورت باید آزمایش دیگری انجام شود. آزمایش دوم ، آزمایش قند خون ناشتا است.
اگر زن باردار جواب آزمایش اولش طبیعی باشد ، اما فاکتورهای خطر ابتلا به دیابت حاملگی را داشته باشد این آزمایش باید مجدداً طی هفته 24 تا 28 حاملگی تکرار شود.
منبع: موسسه خیریه طبرستان
