[sbu_post_image]
تقریبا همه افراد درباره اختلالات غده تیروئید اطلاعاتی دارند؛ اطلاعاتی که شاید از نظر پزشکی خیلی دقیق نباشد، ولی به آنها کمک میکند بموقع به دنبال تشخیص و درمان مشکل بروند. از طرف دیگر، خیلیها بیماریهای رایج چشم را هم میشناسند و با آنها آشنا هستند و در این مورد هم زمانی که لازم باشد از پزشکان و متخصصان کمک میگیرند. اما در این میان، خیلی ها بیماری تیروئید چشمی را نمی شناسند. البته بعضی از افراد باور دارند تیروئید چشمی فقط در کسانی ایجاد می شود که دچار کم کاری تیروئید هستند.
پرکاری تیروئید و تیروئید چشمی
تیروئید چشمی، بیماری ای است که به طور معمول همراه با پرکاری تیروئید مشاهده می شود، ولی این مساله الزاما به این معنا نیست که حتما باید همراه با تیروئید چشمی، پرکاری تیروئید هم وجود داشته باشد. گاهی ممکن است این بیماری همراه با کم کاری تیروئید نیز بروز کند، یا اصلا هیچ گونه مشکلی در غده تیروئید وجود نداشته باشد. به طوری که ابتدا علائم تیروئید چشمی نمایان می شود و پس از آن، نشانه های اختلالات غده تیروئید بروز می کند.
تیروئید چشمی یک بیماری خودایمنی است که طی آن آنتی بادی هایی داخل بدن ترشح می شود. این آنتی بادی ها هم می تواند بر غده تیروئید اثر بگذارد و هم بر بافت های پشت کره چشم و سطح کره چشم.
بر اساس مطالعاتی که در این زمینه انجام شده، مشخص شده است حدود 7 درصد بیماران ایرانی با کم کاری تیروئید دچار علائم تیروئید چشمی خواهند شد و چیزی کمتر از 10 درصد بیماران، ابتدا هیچ علامتی از اختلال غده تیروئید ندارند، ولی علائم تیروئید چشمی در آنها نمایان می شود که ممکن است پس از گذشت چند سال، اختلالات تیروئید هم در آنها بروز کند.
لازم است تمام کسانی که دچار بیماری تیروئید چشمی می شوند به طور متناوب غده تیروئید و هورمون های مربوط به آن را کنترل کنند تا مشکل شان در اولین فرصت توسط متخصصان غدد درمان شود.
اگر فقط به علائم بالینی تیروئید چشمی یعنی زل زدگی و بیرون زدگی چشم ها توجه داشته باشیم، می توان گفت یک سوم افرادی که دچار مشکلات غده تیروئید هستند با این مسائل نیز روبه رو می شوند.
منبع: تبیان