بی اشتهایی عصبی در بلوغ

[sbu_post_image]

بی اشتهایی عصبی یک اختلال تغذیه‌ای است که در دوره بلوغ ممکن است بروز کند.

حالتی است که در آن انگیزه شدید فرد برای لاغر بودن منجر به امتناع وی از خوردن غذا می شود و بر روی احساس گرسنگی او اثر می گذارد تمایل زیاد به لاغری باعث انجام فعالیتهای ورزشی سخت و یا استفاده از داروهای ملین و یا دیورتیک می شود. برای درمان اصولی و موثر تشخیص به موقع روان کاوی و روان درمانی فرد از اهمیت ویژه ای برخوردار است بعلاوه مراقبتهای تغذیه ای کنترل دائم وزن و قد از مراحل مهم درمان محسوب می شوند همچنین تنظیم صحیح الگوی غذایی به منظور تامین نیاز های نوجوان ضروری است.

اغلب، نوجوانانی که دچار مشکل می شوند افرادی زیرک، حساس، باهوش و تحریک پذیر هستند. کمک به نوجوانان دچار بی اشتهایی عصبی از نظر تغذیه‌ای حائز اهمیت است.

در بی اشتهایی عصبی که با محدود کردن دریافت کالری منجر به کاهش وزن یا ایجاد اختلال در افزایش وزن دوران بلوغ می شود، تمایل به لاغرتر بودن و توهم چاق بودن وجود دارد.

تمایل به لاغر بودن در میان دختران معمول تر است. این دختران علی رغم این که لاغرند فکر می کنند که چاق هستند و دچار توهم چاق بودن می باشد. این علامت می تواند مشخص کننده بی‌اشتهایی عصبی باشد.

شیوع بی اشتهایی عصبی شناخته شده ۵/۰ تا ۴ درصد دختران نوجوان است.

شیوع بی اشتهایی شناخته نشده و بدون علامت چندین برابر بیش تر است. این افراد بیش تر در معرض خطر هستند، زیرا کم تر به پزشک مراجعه می کنند و بیش‌تر بر عادات غذایی غلط و کنترل وزن خون اصرار می کنند.

عوارض بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی منجر به قطع قاعدگی، هیپوترمی یا کاهش دمای بدن و نارسایی‌های قلبی عروقی خواهد شد. وزن کم، قطع قاعدگی و تغذیه ناکافی، دختران دچار بی اشتهایی عصبی را به پوکی استخوان مستعد می سازد. هیپوترمی موجب عدم تحمل سرما و اختلال در ضربان قلب می شود. ناپایداری سیستم قلب و عروق در نهایت منجر به ضعف، خستگی، گیجی، غش و مرگ خواهد شد.

بهترین راه برای ارزیابی نوجوانان دچار بی اشتهایی عصبی استفاده از BMI ( نمایه توده بدنی) است. نوجوانانی که دچار بی اشتهایی عصبی هستند، معمولا BMI کم تر از ۱۸ دارند. این افراد باید برای درمان به متخصص تغذیه معرفی شوند.

منبع: کلینیک تخصصی مشاوره و بهداشت روانی