[sbu_post_image]
اختلال نعوظ یکی از شایع‌ترین مشکلات جنسی در مردان است. این مشکل با پیشرفت سن، افزایش می‌یابد و بیش از یک سوم مردان در طول عمر خود با آن روبرو می‌شوند. این اختلال می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر روابط زناشویی، کیفیت زندگی و اعتماد به نفس فرد داشته باشد. اختلال نعوظ زمانی رخ می‌دهد که مردان نتوانند به نعوظ لازم برای رابطه جنسی برسند یا نتوانند نعوظ کامل خود را حفظ کنند. این مشکلات نباید با مشکلات نعوظ موقتی که فقط در برخی از مواقع رخ می‌دهند، اشتباه گرفته شود. اگر اختلال نعوظ به صورت مداوم و پیوسته باشد، ممکن است باعث استرس، مشکلات در ارتباطات و کاهش اعتماد به نفس شود. اگرچه ممکن است سخت باشد، اما مشاوره با پزشک و متخصص جنسی می‌تواند در تشخیص و درمان این مشکل مفید باشد. بهتر است به پزشک خود مراجعه کرده و در مورد این اختلال مشورت کنید.
تشخیص اختلال نعوظ
شرح حال و معاینه فیزیکی جهت تشخیص اختلال نعوظ در اغلب موارد کافی است، چراکه آزمون تشخیصی خط اول ارجحی وجود ندارد. بررسی اولیه تشخیص معمولا باید محدود به اندازه‌گیری سطح گلوکز ناشتا، پروفایل چربی، هورمون محرک تیرویید (TSH) و سطح تستوسترون تام صبحگاهی باشد.
درمان اختلال نعوظ
اولین مرحله‌ای که پزشک شما برای درمان اختلال نعوظ انجام می‌دهد، اطمینان حاصل می‌کند که شما درمان مناسبی برای عوامل موجب اختلال نعوظ و یا عواملی که وضعیت شما را تشدید می‌کنند، دریافت کنید. بر اساس شرایط فردی شما و مشکلات سلامتی، روش‌های مختلفی برای درمان اختلال نعوظ وجود دارد که توسط پزشک شما انتخاب می‌شود. پزشک شما ممکن است ریسک و مزایای هر درمان را برای شما توضیح داده و نظر شما را در انتخاب درمان در نظر بگیرد.
داروهای مانند سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل (سیالیس)، و واردنافیل (لویترا، استاکسین)، تقریباً به یک شیوه عمل می‌کنند. این داروها باعث افزایش اثر نیتروک اکسید می‌شوند که یک ترکیب شیمیایی است که بدن تولید می‌کند و باعث شل شدن عضلات آلت تناسلی می‌شود. این اتفاق باعث افزایش جریان خون به آلت تناسلی می‌شود و به شما امکان می‌دهد که در صورت تحریک به نعوظ برسید. این داروها در مقدار مصرف، مدت اثر و اثرات جانبی متفاوت هستند. پزشک شما با توجه به مشکلات شما، تصمیم می‌گیرد که کدام دارو برای شما مناسب است.
اختلال نعوظ ممکن است به علت بیماری‌های قلبی، کنترل ضعیف دیابت و یا مشکلات دیگری باشد که نیاز به درمان دارند. درمان مشکل اساسی ممکن است برای درمان اختلال نعوظ کافی باشد. برای درمان اختلال نعوظ، مهارکننده‌های PDE5، تزریق آلپروستادیل، استفاده از پمپ‌های وکیوم و جراحی کاشت پروتز آلت تناسلی مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما عوارض جانبی ممکن هستند، مانند سرخ شدن، احتقان بینی، سردرد، تغییر در دید و ناراحتی معده. بنابراین، برای انتخاب مقدار مناسب و داروی مناسب، باید با دکترتان در تماس باشید.
مردان دچار اختلال نعوظ باید از نظر بیماری قلبی ـ عروقی غربالگری شوند. میزان اختلال نعوظ به صورت معنی‌داری در مبتلایان به بیماری عروق کرونری (CAD) متفاوت است. شکایات اختلال نعوظ، سه سال زودتر از علایم بیماری عروق کرونری ظاهر می‌شود. مردان دچار اختلال نعوظ، ۷۵ درصد بیشتر احتمال خطر بیماری عروق محیطی دارند. بررسی‌ها نشان داده‌اند که مردان مبتلا به اختلال نعوظ، احتمال داشتن آنژین قلبی، انفارکتوس میوکارد، سکته مغزی (Stroke) و حمله ایسکمیک گذرا (TIA)، نارسایی احتقانی قلب (CHF) یا آریتمی قلبی را در قیاس با مردان فاقد اختلال نعوظ به صورت معنی‌داری بیشتر دارند. بنابراین، اختلال نعوظ ممکن است یک نشانگر اولیه و پیش قراول بروز آتی بیماری قلبی ـ عروقی باشد.
برای آشنایی با ” نشانه های انزال زودرس ” بر روی لینک کلیک کنید.
منبع: راستینه. پزشکی بالینی
