هورمون ﻫﻮرﻣﻮﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻏﺪه ﻫﻴﭙﻮﻓﻴﺰ ﺗﺮﺷﺢ ﻣﻲﺷﻮد. ﻧﻴﻤﻪ ﻋﻤﺮ اﻳﻦ ﻫﻮرﻣﻮن در ﭘﻼﺳﻤﺎ ﺑﻴﻦ ۱۵ ﺗﺎ ۲۰ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﺲ از ﺗﺮﺷﺢ ﻳﺎ ﺗﺰرﻳﻖ درونورﻳﺪی اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﺗﺰرﻳﻖ زﻳﺮﭘﻮﺳﺘﻲ ﻳﺎ درون ﻋﻀﻼﻧﻲ، ﻏﻠﻈﺖ GH ﺧﻮن ﭘﺲ از ﻳﻚ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﺧﻮد ﻣﻲرﺳﺪ و ﻏﻠﻈﺖ آن ﭘﺲ از ۲۴ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻄﺤﻲ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺳﻘﻮط ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﭼﺮﺧﻪ GH در ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮن از ﻃﺮﻳﻖ اﻧﺤﻄﺎط ﮔﻴﺮﻧﺪه- ﻣﻴﺎﻧﺠﻲ در ﻛﻠﻴﻪ و ﻛﺒﺪ ﭘﺎک ﻣﻲﺷﻮد. ﻓﻘﻂ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻛﻤﻲ از GH در ادرار ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷﻮد و ﻣﻴﺰان ﺗﺮﻛﻴﺐ ادراری آنﻗﺪر ﻛﻢ و ﻣﺘﻐﻴﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻌﻴﺎری ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﺗﺴﺖ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده از GH ﺑﺎﺷﺪ.
اوج ﺗﺮﺷﺢ GH واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب، ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺣﻴﻦ ﺧﻮابﻫﺎی ﻋﻤﻴﻖ ﺑﺎ ﻣﻮج آﻫﺴﺘﻪ، اﻏﻠﺐ در ﺳﺎﻋﺎت اوﻟﻴﻪ ﺧﻮاب رخ ﻣﻲدﻫﺪ. در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﻪ اﻟﮕﻮی ﺧﻮاب ﻣﺨﺘﻞ ﺷﻮد، ﻋﻤﻞ ﺗﺮﺷﺢ GH ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﺷﻮد. درﻣﺎن ﻣﺆﺛﺮ اﺧﺘﻼل ﺧﻮاب ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺗﺮﺷﺢ GH ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺮﻣﺎل ﻣﻲﺷﻮد. ﺧﻮابآورﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دوره ﺧﻮاب ﺑﺎ ﻣﻮج آﻫﺴﺘﻪ را ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲدﻫﻨﺪ، ﺑﺎﻋﺚ اﺧﺘﻼل در ﺗﺮﺷﺢ GH ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ در ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ داروﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻮاب ﺑﺎ ﻣﻮج آﻫﺴﺘﻪ را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﻨﺪ، ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﺮﺷﺢ GH ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
ورزشکاران و استفاده از هورمون رشد
ﺗﺰرﻳﻖ GH ﻫﻨﮕﺎم ﻛﻤﺒﻮد ذﺧﺎﻳﺮ اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ (ﻣﺜﻼٌ در ﺣﻴﻦ ﻧﺎﺷﺘﺎ ﻳﺎ در دﻳﺎﺑﺖ ﻧﻮع ۱) ﻛﺎﺗﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﺑﻮده و ﻣﺸﺨﺼﻪﻫﺎی ﻟﻴﭙﻮﻟﻴﺘﻴﻚ و ﻛﺘﻮژﻧﻴﻚ آن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺘﻮاﺳﻴﺪوز دﻳﺎﺑﺘﻲ ﺷﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ و GH در ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژی ﻧﺮﻣﺎل ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ورزﺷﻜﺎران راهﻫﺎﻳﻲ را ﭘﻴﺪا ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎس آن ﻣﻲﺗﻮان از اﻳﻦ واﺑﺴﺘﮕﻲ ﻧﺮﻣﺎل ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﺑﺮای اﻓﺰاﻳﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺑﻬﺮهﺑﺮداری ﻛﺮد.
منبع: نشاط و ورزش
