[sbu_post_image]
علایم قلبی یک بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید
آقای جان پاری هفتاد ساله با وجود این که به طور کلی خود را بسیار صحیح و سالم می پنداشت؛ اما در اواخر متوجه شده بود که قوزک های پایش ورم می کنند. در ابتدا شب ها این حالت پیش می آمد؛ اما سپس این حالت به صورت دایمی درآمد و او احساس می کرد که پاهایش بسیار سنگین شده اند. یک شب در ساعت یک او در حالی که نفس نفس می زد از خواب بیدار شد و متوجه شد که هنگام سرفه کردن از دهانش کف سفید بیرون می زد. همسرش آمبولانس خبر کرد و ظرف مدت بیست دقیقه او در بیمارستان محلی پذیرفته شد. دکتر کشیک با توجه به علت جمع شدن مایع در پای او و ششهایش توانست به درستی نارسایی قلبی او را تشخیص دهد.. او همچنین متوجه شد که ضربان قلب آقای پاری بسیار سریع و نامنظم است و نوار قلب نشان دادن که فیبریلاسیون قلبی باعث این حالت شده است.
به آقای پاری ماسک اکسیژن وصل شد و دارویی به نام فروزماید (لازیکس) برای خلاص شدن از دست مایع اضافی به وی تزریق شد و نیز به وی قرص های دیگوکسین برای کاهش سرعت ضربان قلبش داده شد. با توجه به این که فیبریلاسیون قلبی بیمار را در معرض خطر تولید لخته های خونی در قلب قرار داده و این امر منجر به سکته یا قطع شریان در یک پا می شود، از این رو به آقای پاری، قرص های وارفارین داده شد تا موجب رقیق شدن خون وی گردد.
دکتر مکنز که زمانی با یک متخصص غدد همکاری داشت می دانست که فیبریلاسیون قلبی رخ می دهد که مشکل تیروئید پر کار به ویژه در بیماران سالخورده وجود داشته باشد.
در واقع آقای پاری در گذشته دچار پر کاری تیروئید در اثر بیماری گریوز بوده است و به وسیله روش ید رادیواکتیو درمان شده است به اون همچنین داروی ضد تیروئید کاربی مازول، برای مدت شش هفته داده شده بود تا این که ید رادیواکتیو بتواند تأثیر خود را بگذارد.
با وجود این که آقای پاری در ابتدا نگران تعداد قرص هایی بود که مصرف می کرد ولی بعد از مرخصی از بیمارستان و گذشت شش ماه و پس از تحت کنترل در آمدن علائم تیروئید ، همه ی نگرانی هایش بر طرف شد. حتی اکنون قلب آقا پاری به طور منظم در تپش است و وی مانندهمیشه سالم و سرحال است. پزشک وی به طور مرتب خون وی را آزمایش می کند تا این که مطمئن شود آقای پاری در اثر درمان با ید رادیواکتیو دچار کم کاری نشده است.
عود مجدد علایم پرکاری تیروئید
خانم آنا رابینسون در حدود سن 24 یا 25 سالگی بر اثری بیماری گریوز سابقه ی پرکاری تیروئید داشته است و به همین علت مدت یک دوره ی هجده ماهه از کاربی مازول استفاده کرده است. در سن 45 سالگی وی متوجه مشکلی در قلبش شد؛ ولی آن را علامت تغییر شرایط زندگی (پا به سن گذاشتن) قلمداد کرد. با این حال زمانی که متوجه شد وزنش رو به کاهش است و دستانش عرق می کند دریافت که غده ی تیروئید وی دوباره پرکار شده است. پزشک متخصص بیمارستان محلی به وی پیشنهاد کرد که باید به وسیله ی ید رادیواکتیو درمان شود؛ با وجود اطمینان خاطر از ید رادیواکتیو و اثبات این که این نوع درمان هیچ خطری به غیر از احتمال شروع کم کاری غده ی تیروئید ندارد با این حال خانم رابینسون راضی به این کار نبود. او مقاله های مختلفی در مورد ارتباط میان اشعه ی رادیواکتیو و سرطان خون در کسانی که نزدیک نیروگاه های هسته ای سکونت دارند شنیده بود و از این بابت نگران درمانش به وسیله ید رادیواکتیو بود.
از آن جایی که خانم رابینسون عاشق خوانندگی در گروه کر کلیسا بود، انجام عمل جراحی بر روی غده ی تیروئید وی به علت امکان تغییر در کیفیت صدایش مناسب تشخیص داده نشد. سرانجام خانم رابینسون متقاعد شد که چرا نباید دوباره از روش دارویی برای درمان خود استفاده کند، از این رو دوباره استفاده از کاربی مازول را شروع کرد.
در پایان خالی از لطف نیست که این مطلب هم ذکر شود برنامه‌های رژیم غذایی پرکاری تیروئید متنوعی وجود دارد که می‌تواند علائم این بیماری را کنترل کند یا کاهش دهد.
آشنایی با درمان پرکاری تیروئید (کلیک کنید)
منبع: کتاب تیروئید
