بیشتر زنان در زمان بارداری به درجاتی از پر موئی دچار می‌شوند که در صورت واضح تر از نواحی دیگر است. این پرموئی در نتیجه اثرات هورمونی دوران بارداری است و در فواصلی بعد از زایمان از بین می‌روند.
هیرسوتیسم (رشد موهای زاید) خفیف طی حاملگی شایع است (به خصوص در صورت). خانم هایی که به طور ارثی مستعد رشد موهای زبر هستند شدیدتر به آن دچار می شوند. اگر به همراه سایر علایم مردانگی باشد باید منبع آندروژن دیگری مد نظر باشد (مانند تومورهای آدرنال یا لوتئوم) . هیرسوتیسم به طور الگویی ظرف چند ماه از زایمان پسرفت می کند.
در سر هم موها پر پشت تر می‌شوند و ریزش طبیعی مو هم کم می‌شود. بعد از زایمان بدلیل برگشت وضعیت هورمونی به قبل از بارداری ؛ نسبت موهای در حال رشد نیز به حالت طبیعی بر می‌گردد و ۳ تا ۵ ماه بعد از زایمان یک ریزش نسبتا زیاد مو را خواهیم داشت که علاوه بر اثرات افت هورمون‌های دوران بارداری؛ اثرات تغذیه ای و کاهش املاح خونی بخصوص آهن و همچنین مسائل روحی و روانی بعد از زایمان نیز در این ریزش سهیم هستند.
عوامل موثر در ریزش مو پس از زایمان
شیر دادن جدا از مسائل تغذیه‌ای هیچ نقشی در ریزش مو ندارد و اگر مادری بطور صحیح تغذیه شود و کالری و ویتامین و آهن کافی به بدنش برسد با شیر دادن هیچ نوع اثری در بدن وی بوجود نمی آید. این ریزش بعد از زایمان با برگرداندن کمبود مواد خونی و تغذیه کافی معمولا بعد از چندین ماه بر طرف شده و تراکم موها به حد قبل از بارداری میرسد.
در موارد نادری کمبود موهای ریزش کرده به حد قبل از بارداری نمی رسد که نیاز به بررسی بیشتر دارد. در صورتی که تا یک سال بعد از زایمان کمبود مو در سر و یا وجود موهای ضخیم در صورت و نواحی دیگر بدن که در دوره بارداری بوجود آمده از بین نرود باید بیمار از نظر هورمون آندروژن و وجود کیست و علل دیگر بررسی گردد..
منبع: بیماریهای پوستی در حاملگی مسائل علمی
