[sbu_post_image]
هورمون های درون ریز جنسی زنان
در جنس مؤنث، فولیکول های تخمدان ها و جسم زرد از غدد درون ریز، پروژسترون (Progesterone)، اندروستن دایون (androstendione) و هورمون استروژن (عمدتاً استرادیول) و اینهیین (Inhibin) ترشح می کنند. هورمون پروژسترون از بارداری حمایت می کند، مقدار فاکتور رشد اپیدرمی 1 را افزایش می دهد، دمای مرکزی بدن در طول تخمک گذاری را افزایش و اسپاسم را افزایش می دهد و عضله ی صاف و برونش ها را شل می کند و مقدار خلط را تنظیم می کند.
هورمون های درون ریز پروژسترون اثر ضدالتهابی دارد و موجب کاهش فعالیت کیسه صفرا و طبیعی شدن انعقاد خون و تون عروقی و نیز طبیعی شدن مقدار روی و مس و مقدار اکسیژن سلولی و مصرف ذخایر چربی برای انرژی می شود. هورمون پروژسترون به عملکرد تیروئید و رشد استخوان از طریق استئوبلاست ها کمک می کند و استحکام استخوان، دندان، لثه، مفاصل، زردپی ها، رباط ها و پوست را افزیش می دهد. هورمون پروژسترون همچنین عملکرد اعصاب و ترمیم آنها را از طریق تنظیم میلین بهبود می بخشد.
آندروستن دایون، زیر مایه (سوبسترا)ی استروژن است. هورمون استروژن (عمدتاً استریول) موجب تسریع تشکیل ویژگی های جنسی ثانویه مؤنث و تسریع رشد قد، تسریع متابولیسم(سوختن چربی بدن)، کاهش جذب استخوانی و افزایش تشکیل استخوان، افزایش تولید پروتئین های متصل شونده، افزایش فاکتورهای انعقادی، آنتی ترومبین III و پلاسمینوژن، افزایش چسبندگی پلاکت، افزایش HDL، تری گلیسرید، کاهش LDL و رسوب چربی، تنظیم احتباس نمک (سدیم و آب)، افزایش هورمون رشد و افزایش کورتیزول، کاهش تحرک روده ها، افزایش کلسترول صفرا، افزایش فئوملانین و کاهش یوملانین، حمایت از سرطان های پستانی حساس به هورمون و بهبود عملکرد ریه از طریق حمایت از آلوئول های آن می شود. هورمون اینهیبین، موجب مهار تولید FSH از هیپوفیز قدامی می شود.
هورمون های درون ریز جنسی مردان
در جنس مذکر، بیضه ها، هورمون های مردزا (آنرروژن و عمدتاً تستوسترون) را از سلول های لیدیگ خود ترشح می کنند. اثر آنابولیک (افزایش دهنده ی متابولیسم) این هورمون موجب رشد توده ی عضلانی و قدرت آن، افزایش تراکم استخوان و رشد و قدرت و اثر مردزای آن باعث بلوغ اندام های جنسی، تشکیل بیضه، بم شدن صدا، در آمدن و رشد ریش و موهای زیربغل و ناحیه ی تناسلی می شود.
هورمون استرادیول از سلول های سرتولی بیضه ترشح می شود و از مرگ برنامه ریزی شده سلولی (اپوپتوز؛ apoptosis) در سلول های زایا پیشگیری به عمل می آورد.
هورمون اینهیبین نیز از سلول های سرتولی ترشح می شود و از تولید هورمون محرک فولیکول (FSH) جلوگیری می کند.
برای آشنایی با ” بیماری های غدد جنسی ” بر روی لینک کلیک کنید.
منبع: کتاب بیماری های غدد
