[sbu_post_image]
روزانه کمتر از 6/1گرم پروتئین به ازای هر کیلو گرم ازوزن برای تامین رشد کافی بسنده است وعلاوه براین ممکن است منجر به هیپرپروتئینمی ودر پی آن پیدایی خیز گردد.
کیفیت پروتئین مصرفی به اندازه کمیت آن دارای اهمیت است .
پروتئین پنیراب از نظر اسید آمینه های اختصاصی نسبت به کازئین غنی تر است .مقادیر بالا وخطر ناک پاره ای از اسید های آمینه چون فنیل آلائین وتیروزین که در شیر هایی که مقدار کازئین آنها زیاد است دیده می شود ممکن است به علت نارسایی کار جگر سبب هیپرآمینواسیداوری گردد.
در موقع تولد ،فعالیت پانکراس نوزادی که به موقع به دنیا آمده ،برای پروتئولینر احتمالا بسنده است .تریپسین پانکراس حتا از هفته ،16 بارداری ممکن است دیده شود که پس از آن، میزان این ماده با افزایش سن به سرعت فزونی می یابد .در هنگام تولد میزان ترویپسین وکیموتریپسین تنها اندکی از میزان این مواد درسن یک سالگی کمتر است از 3 هفتگی تا 12 ماهگی تریپسینوژن موجود در سرم قبلی دیگر نقشی ایفا نخواهد کرد .
به طور کلی وزن نوزادانی که توسط پروتئینهایی سوای شیرهای حاوی مقدار زیادی پنیراب مانند پروتئین کازئین یا شیر های تهیه شده برپایه پروتئین سویا تغذیه می شوند،به آهستگی افزایش می یابد ومیزان نگهداری نیتروژن دربدن آنان پایین است کمیته ،تغذیه آکادمی اطفال آمریکا توصیه کرده است که از شیر هایی که با استفاده از پروتئین سویا تهیه شده نبایدبه شکل روزانه برای تغذیه ،نوزادان نارس که هنگام تولد وزنشان پایین بوده استفاده کنند .
کودکانی که در هنگام تولد وزنشان کم بوده (lbw)،نسبت به ،نوزادان که به موقع به دنیا آمده اند و دارای تاخیر رشد نیستند به پروتئین و انرژی بیشتری نیاز دارند .
چنانچه از یک پروتئین به ازای هر 40-35 کیلو کالری 145-165kg،وزن را به اندازه مطلوب افزایش خواهد داد بدون اینکه خطر عوارض متابلیک را در پی داشته باشد .
منبع: تغ
