از آن جا که معده کودکان کم حجم است و غذاى کمى در معده آنها جا مىگیرد ، فاصلهى بین غذا خوردن کودک نباید خیلى زیاد باشد . کودکان، بین صبحانه و ناهار احتیاج به یک میان وعده دارند . این غذاى نیمروزى مىتواند انواع میوه، خشکبار، نان و شیرینىهاى سبک باشد . خوردن غذا در این زمان براى کودکان بسیار مهم است .
از یک سالگی به بعد روند رشد کودک نسبت به سال اول کندتر می‌شود و نیاز کودکان به مواد غذایی کاهش می‌یابد؛ بنابراین باید میزان شیر روزانه کاهش یافته (حداکثر چهار بار در روز با شیر خودتان، که در سال دوم نیز از ارزش و اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، کودک را تغذیه کنید) و با حذف غذاهای دوران شیرخواری، کودک با سفره خانواده آشنا شود. اما توجه داشته باشید که با حضور او بر سر سفره و خوردن یا نخوردن غذای تهیه‌شده نباید هیجانی از خود نشان دهید، چرا که هرگونه عکس‌العمل مثبت یا منفی و تشویق و توبیخ شما در این مورد کودک را متوجه خواهد کرد که چقدر غذا خوردن او برای اعضای خانواده اهمیت دارد؛ بنابراین از این حربه برای به کرسی نشاندن خواسته‌های کودکانه و گاهی نامعقول خود استفاده می‌کند.
همراهی مادر در غذا خوردن با کودک
همراهى مادر با کودک در خوردن غذا مهم است؛ یعنى مادر در کنار کودک بنشیند، با او حرف بزند و با هم غذاى نیمروزى را بخورند . کودکان در خوردن صبحانه یا ناهار و یا شام احتیاج به همراهى و همدلى اطرافیان خود دارند و دوست دارند که بزرگترهایشان در کنارشان باشند و آنها را همراهى کنند . اگر غذاى نیمروز نامناسب باشد، در ناهاِر کودک حتما تاثیر منفى مىگذارد .
تنقلاتى مانند انواع شکلات ، آب نبات و حجم زیاد شیرینى موجب مىشود تا کودک سیرى کاذب پیدا کند و میلى به غذا نداشته باشد . استفاده از انواع خشکبار ، دانهها ، مغزها و میوهها به مراتب بهتر است .
منبع: تبیان
