[sbu_post_image]
از آن جا كه معده كودكان كم حجم است و غذاى كمى در معده آنها جا مىگیرد ، فاصلهى بین غذا خوردن كودك نباید خیلى زیاد باشد . كودكان، بین صبحانه و ناهار احتیاج به یك میان وعده دارند . این غذاى نیمروزى مىتواند انواع میوه، خشكبار، نان و شیرینىهاى سبك باشد . خوردن غذا در این زمان براى كودكان بسیار مهم است .
از یک سالگی به بعد روند رشد کودک نسبت به سال اول کندتر می‌شود و نیاز کودکان به مواد غذایی کاهش می‌یابد؛ بنابراین باید میزان شیر روزانه کاهش یافته (حداکثر چهار بار در روز با شیر خودتان، که در سال دوم نیز از ارزش و اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، کودک را تغذیه کنید) و با حذف غذاهای دوران شیرخواری، کودک با سفره خانواده آشنا شود. اما توجه داشته باشید که با حضور او بر سر سفره و خوردن یا نخوردن غذای تهیه‌شده نباید هیجانی از خود نشان دهید، چرا که هرگونه عکس‌العمل مثبت یا منفی و تشویق و توبیخ شما در این مورد کودک را متوجه خواهد کرد که چقدر غذا خوردن او برای اعضای خانواده اهمیت دارد؛ بنابراین از این حربه برای به کرسی نشاندن خواسته‌های کودکانه و گاهی نامعقول خود استفاده می‌کند.
همراهی مادر در غذا خوردن با کودک
همراهى مادر با كودك در خوردن غذا مهم است؛ یعنى مادر در كنار كودك بنشیند، با او حرف بزند و با هم غذاى نیمروزى را بخورند . كودكان در خوردن صبحانه یا ناهار و یا شام احتیاج به همراهى و همدلى اطرافیان خود دارند و دوست دارند كه بزرگترهایشان در كنارشان باشند و آنها را همراهى كنند . اگر غذاى نیمروز نامناسب باشد، در ناهاِر كودك حتما تاثیر منفى مىگذارد .
تنقلاتى مانند انواع شكلات ، آب نبات و حجم زیاد شیرینى موجب مىشود تا كودك سیرى كاذب پیدا كند و میلى به غذا نداشته باشد . استفاده از انواع خشكبار ، دانهها ، مغزها و میوهها به مراتب بهتر است .
منبع: تبیان
