[sbu_post_image]
انسولین به دلیل ویژگی آن در افزایش توان جسمی و عملکرد بدن،امروزه به عنوان یک داروی دوپینگ توسط برخی ورزشکاران مورد سوء استفاده قرار می گیرد .
تزریق انسولین تنها راه مؤثر برای رساندن این هورمون به گردش خون می باشد. خوردن انسولین باعث می شود که قسمت عمده آن هضم شده و غیر فعال می گردد و در نتیجه نتواند وظیفه خود را بخوبی انجام دهد. گرچه سایر روشهای مصرف انسولین نیز امتحان شده اند، اما تمام آنها دارای مشکلاتی هستند، بنابراین در حال حاضر تنها راه مصرف انسولین، تزریق آن می باشد. این روش به دلیل افزایش حجم گلوکاگون در داخل سلولهای عضلانی سبب افزایش توده عضلانی شده و نیز با جلوگیری از شکسته شدن پروتئین های عضلانی و ساخت بیشتر عضلات ،سبب افزایش حجم و سایز عضلات می شود.
عوارض مصرف انسولین در ورزشکاران
انسولین تقریبا” یک داروی کامل از لحاظ افزایش توان جسمی و قدرت بدنی ورزشکاران است.ولی با اینحال مصرف این دارو در میان ورزشکاران می تواند سبب ایجاد عوارض جبران ناپذیری شود.
تزریق انسولین سبب ورود گلوکز به داخل سلول های عضلانی می شود.چنانچه گلوکز وارد شده به داخل سلول عضلانی ،بیش از حد نیاز باشد ،سطح آن در خون کاهش یافته و ساخت گلوکاگون که منبع اصلی کربوهیدرات و نیز یک عامل قدرتی با شروع اثر بسیار سریع است ،در طی فعالیت های ورزشی تحریک می شود. بدنسازان از تزریقات مکرر و منظم انسولین کوتاه اثر به همراه رژیم های پر کربوهیدرات به منظور افزایش توده عضلانی استفاده می کنند.
متخصصان معتقدند استفاده از این روش به صورت طولانی مدت می تواند منجر به کاهش توانایی تولید انسولین توسط خود بدن شده و در نهایت منجر به دیابت شود.جدای از این عوارض ،از آنجایی که ورزشکاران از دوز دقیق انسولین تزریقی آگاهی ندارند از روش آزمون و خطا استفاده می کنند که می تواند منجر به عوارض خطرناکی شود.
منبع: دانشکده بدنسازی شمس
