عواملی که باعث کوچکی سینه ها می شود:
– از مهمترین دلایلی که باعث کوچکی پستان می شود می توان به عامل ژنتیک که مهم ترین دلیل می باشد، همچنین کم کاری تیروئید و هیپوفیز و کم کاری هورمون های تخمدان اشاره کرد.
– لاغری مفرط از عوامل دیگری است که باعث کوچک شدن سینه ها می شود چرا که بافت چربی در بدن این افراد بسیار کم است و چون چربی از اجزاء قابل ملاحظه پستان ها است در نتیجه پستان ها کوچک می شوند. هورمون‌های جنسی معمولا در این افراد نسبت به افراد عادی کمتر است که این نیز یکی دیگر از دلایل کوچکی سینه ها در این افراد است.
– رژیم های لاغری شدید و سوء تغذیه نیز باعث کوچکی سینه می شود. در این افراد چون کوچکی پستان به دنبال رژیم غذایی بوده است بنابراین با توقف رژیم غذایی و برگشت به حالت عادی و استفاده از رژیم پُرپروتئین، مشکل برطرف می شود و البته ممکن است افتادگی در پستان ها باقی بماند.
– از عواملی که باعث تغییر در حجم سینه ها در طول زندگی می شود می توان به افزایش وزن و به دنبال آن افزایش بافت چربی در کل بدن و همچنین سینه ها و برعکس لاغری و کاهش وزن و به دنبال آن کاهش چربی و کوچکی سینه ها، حاملگی و افزایش حجم سینه ها و کوچک و جمع و چروکیده شدن سینه بعد از پایان دوران شیردهی اشاره نمود.
– مکمل استروژن و پروژسترون، دارو، اختلالات هورمونی، یائسگی و در نهایت پیری از عوامل دیگری هستند که روی حجم سینه ها تاثیر می گذارد. به همین دلایل بزرگ کردن سینه یکی از شایع ترین عمل‌های جراحی زیبایی مورد درخواست بانوان در جهان است. این فرآیند شامل عمل جراحی است که پروتز سینه را برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می دهند. انجام عمل بزرگ کردن سینه ها باعث بهبود و بهتر شدن اندازه و شکل سینه به خصوص در افرادی که سینه هایی ناموزون و نامتوازن و یا کاملا رشد نکرده دارند می شود.
در چه مواردی از پروتز سینه استفاده می شود؟
– تمایل فرد برای بزرگ کردن سینه
– اصلاح ناهنجاری مادرزادی سینه که در آن یک یاهر دو سینه رشد کافی نداشته اند
– اصلاح تفاوت اندازه سینه ها
– اصلاح کاهش سایز سینه به دنبال حاملگی ، شیردهی یا کاهش وزن شدید
– برای بازسازی سینه به دنبال جراحی مانند سرطان سینه یا تروما
چه نوع بُرش هایی در جراحی وجود دارد؟
به طور کلی سه نوع بُرش جراحی برای جاگذاری پروتز سینه وجود دارد.
– معمول ترین و رایج ترین برش، برش زیرسینه ای است که در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه ایجاد می شود و طول برش حدود ۴ سانتی متر است. از آن جایی که چین طبیعی خود سینه به خوبی جای زخم را پنهان می کند و همچنین دسترسی مستقیمی به فضایی که پروتز قرار خواهد گرفت، ایجاد می کند و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز دقیقا کنترل می شود؛ این بُرش، بهترین و بیشترین استفاده را در جراحی دارد.
– روش دیگر، برش پوست تیره تر اطراف لبه و کناره نوک سینه است که در اطراف و دور لبه آن ایجاد می شود. اشکال این روش این است که توسط هیچ چینی پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن است در شیر دادن ایجاد اختلال بکند.
– برش خطوط چین زیر بغل روش سومی است که کمتر مورد استفاده قرار می گیرد زیرا پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سخت تر است و ممکن است در آینده مشکلی به وجود آید و به یک برش اضافی روی سینه احتیاج باشد و اشکال دیگر آن این است که جای زخم زیر بغل وقتی لباس بدون آستین پوشیده باشید، مشخص است؛ چرا که به طور نرمال جای زخم ها کاملا و به خوبی بهبود پیدا نمی کند و به مرور زمان کمتر قابل رویت خواهند شد. گرچه ظاهر هیچ زخمی قابل پیش بینی نیست.
– اخیرا گزارش هایی از جاگذاری پروتز با استفاده از برش های جراحی در سایر نقاط مثل دور ناف شده است که محاسن و اشکالات مخصوص به خود را دارد؛ ولی به هر حال به جز موارد خاص، استفاده از این روش توصیه نمی شود.
– جاگذاری پروتز از طریق جراحی لاپاروسکوپی نیز در موارد بسیار کمی مطرح شده است؛ ولی با توجه به مشکلات این روش در جاگذاری پروتز، انجام این روش به صورت عمومی در نیامده است.
آیا پس از جاگذاری پروتز امکان انجام ماموگرافی و سایر بررسی ها وجود دارد؟
در گذشته که تنها شیوه دقیق بررسی ضایعات پستانی ماموگرافی بود، جاگذاری پروتز در پستان در افراد پرخطر از نظر سرطان پستان (نظیر کسانی که سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان دارند) که باید تحت مراقبت های شدیدتر باشند، توصیه نمی شد. با پیشرفت تکنیک ها و وسایل مورد استفاده در بررسی و غربالگری سرطان پستان نظیر MRI، امروزه این نگرانی رفع شده و منعی برای استفاده از پروتز حتی برای افراد پرخطر وجود ندارد. تنها نکته مهم این است که در افرادیکه جهت درمان فتادگی سینه ، پروتز پستانی دارند، لازم است برای برنامه های معمول چک آپ برای سرطان پستان از امکانات دیگری بجز ماموگرافی مثل MRI یا سونوگرافی استفاده شود. توجه کنید که قرار دادن پروتز نه تنها مانع از معاینه صحیح نمی شود، بلکه در مواردی می تواند باعث شود که معاینه ساده تر و بهتر انجام گردد.
بعد از عمل باید چه نوع عوارضی را انتظار داشته باشیم؟
به طور کلی این عمل نیز مانند تمام اعمال جراحی دیگر می تواند عوارضی به دنبال داشته باشد. به دنبال این جراحی، ۲ دسته از عوارض می توانند برای بیمار ایجاد شوند.
۱- عوارضی که می توانند در تمام اعمال جراحی ایجاد شود. مثل عفونت محل زخم، عوارض بیهوشی و خونریزی و… که جزو شاخص ترین مثال ها در این خصوص می باشد. اگر چه این عوارض در عمل جراحی پروتز سینه بسیار نادر می باشد؛ ولی به هر حال احتمال ناچیزی از وقوع وجود دارد.
۲- عوارض اختصاصی در این عمل، ایجاد عفونت پروتز است. این عارضه به ویژه با درمان های پیشگیرانه آنتی بیوتیکی بسیار نادر است و احتمال ایجاد آن، بسیار کم می باشد. عارضه دیگر ایجاد کپسول دور پروتز است. گاهی سیستم دفاعی بدن فرد در دراز مدت، پروتز را به عنوان یک جسم خارجی در نظر گرفته و به آن حمله می کند. در این حالت کپسولی دور پروتز ایجاد می شود و التهاب آن باعث کشش و کوچک شدن فضا و سفتی و تغییر شکل سینه می شود.
اگرچه این حالت نیز قابل درمان به وسیله داروها یا جراحی دیگر است ولی این عارضه از مواردی است که آزار دهنده می باشد. پیش بینی این که این حالت در کدام بیمار ایجاد می شود بسیار مشکل است. (وجود کپسول به خودی خود یک موضوع طبیعی است اما منقبض شدن آن باعث بروز این عارضه و بد شکلی سینه می شود) امروزه با به کارگیری پروتز‌‌های جدید این عارضه کمتر دیده شده است.
