علل اختلال نعوظ ناشی از دیابت

ناتوانی جنسی در مردان یا اختلال در نعوظ اندام تناسلی مردان یکی از مهم ترین و شایع ترین اختلالات جنسی ناشی از ابتلا به دیابت است که به طور عمیق و گسترده ای بر کیفیت زندگی زوجین تاثیر می گذارد. اگر شیوع ناتوانی جنسی در جامعه مردان ۴۰ تا ۷۰ سال را حدود ۶/۹ درصد برآورد کنیم، ابتلا به دیابت، شیوع این اختلال را در مردان بالای ۱۸ سال به ۳۵ درصد می رساند. البته میزان شیوع آن در مبتلایان به دیابت نوع ۲ بیشتر از مبتلایان به دیابت نوع یک است که یکی از علل اختلال نعوظ ناشی از دیابت، می تواند مسن تر بودن بیماران دیابتی نوع ۲ در مقایسه با بیماران دیابتی نوع ۱ باشد. همچنین مردان دیابتی ۱۰ تا ۱۵ سال زودتر از سایر مردان به ناتوانی جنسی دچار می شوند.

مردان مبتلا به دیابت، علاوه بر احتمال ابتلا به ناتوانی جنسی، ممکن است به اختلال های جنسی دیگری از قبیل بیماری پیرونی، زود انزالی، دیرانزالی، برگشت انزال به عقب و بی میلی جنسی نیز مبتلا شوند. بخشی از این عوارض مربوط به پیشرفت بیماری دیابت و بخشی دیگر نیز عوارض داروهایی است که بیمار برای کنترل عوارض دیابت مصرف می کند. همان طور که گفته شد مردان مبتلا به دیابت به علل مختلفی به ناتوانی جنسی دچار می شوند. درگیری اعصاب محیطی، تنگی عروق و به ویژه اختلال عملکردی پوشش داخلی رگ ها موسوم به اندوتلیوم که نقش عمده ای در نعوظ اندام تناسلی مرد ایفا می کند، پرفشاری خون و نارسایی مزمن کلیه ها ناشی از دیابت همگی به بروز و تشدید اختلالات جنسی در مردان می انجامد.

عوامل موثر در اختلال نعوظ افراد دیابتی

سن، مهم ترین عامل خطرزا در اختلال نعوظ در مردان دیابتی است. تنها ۲ درصد مردان ۴۰ ساله اختلال نعوظ را تجربه می کنند، اما این شمار با افزایش سن بالا می رود. با اینکه سن در نعوظ اهمیت دارد، اما پیری طبیعی مقصر ایجاد اختلال نعوظ نیست. میزان تستوسترون با افزایش سن به تدریج کاهش می یابد، اما در اغلب مردان سالمند در حد طبیعی باقی می ماند. بافت ها با افزایش سن، کشسانی خود را از دست می دهند؛ هدایت عصبی آهسته می شود و استرس افزایش می یابد اما هیچ کدام از این عوامل مسوول میزان بالای اختلال نعوظ در مردان سالمند نیست. در عوض، به نظر می رسد که این وضع به بیماری هایی مربوط باشد که به عروق خونی و اعصاب آسیب می رسانند.

آسیب عصبی هم در برخی از مردان، به خصوص دیابتی ها، در اختلال نعوظ ناشی از دیابت دخیل است. تحقیقات متعدد نشان داده اند که سلامت عروق برای کارکرد نعوظی ضروری است. دیابت هم می تواند در ایجاد تصلب شریان ها نقش داشته باشد و هم به عصب ها آسیب برساند. بنابراین تعجبی ندارد که دیابت هم باعث اختلال نعوظ می شود.

بی توجهی به عوارض دیابت در درازمدت و علل اختلال نعوظ ناشی از دیابت، زندگی زناشویی را با خطرهای جدی مواجه می کند. اختلال نعوظ به عنوان یک اختلال کف لگن (PFD) شناخته می‌شود و درمانگران فیزیکی متخصص در درمان اختلالات کف لگن می‌توانند با ارائه روش‌های درمانی جامع و غیر تهاجمی به مبتلایان اختلال نعوظ کمک کنند. اغلب اوقات عدم قدرت عضلانی و فعالیت کافی در منطقه لگن می‌تواند علت اصلی اختلال نعوظ باشد. کمبود جریان خون و یا تجمع جریان خون در رگ‌ها (توقف سیاهرگی) می‌تواند منجر به علائم و نشانه‌های اختلال نعوظ گردد. گزینه‌های مختلف درمان اختلال نعوظ بسته به علت و شدت اختلال نعوظ و هر گونه عوارض زمینه‌ای دارد. پزشک می‌تواند خطرات و مزایای هر یک از درمان‌ها را برای شما توضیح داده و روش مناسبی را برای شما در نظر بگیرد. اولویت‌های شما و همسرتان نیز نقش مهمی در انتخاب درمان شما دارد.

برای آشنایی با ” درمان اختلال نعوظ در دیابت ” بر روی لینک کلیک کنید.

منبع: پارسی طب. دکتر توانا