[sbu_post_image]
دیابت بی مزه نوعی اختلال متابولیکی ناشی از آسیب سیستم هیپوفیز عصبی (نوروهیپوفیز) است. دیابت بی مزه با دفع مقدار بیش از حد ادرار و تشنگی بیش از اندازه مشخص می شود و علت آن، تولید یا ترشح ناقص هورمون ضد ادراری (ADH) یا ناتوانی لوله های کلیوی برای نشان دادن پاسخ به ADH است.
نشانه های دیابت بی مزه
علایم بیماری دیابت بی مزه به ندرت، خود به خود و در اثر مصرف بیش از حد آب ایجاد می شوند. ممکن است این بیماری اکتسابی، فامیلی، با علت ناشناخته، عصبی، با منشاء کلیوی یا با عامل روانی باشد. حجم ادرار 24 ساعته به بیش از 50 میلی لیتر بر حسب هر کیلوگرم وزن بدن یا (بیش از 10 لیتر) می رسد و در نتیجه تکرر ادرار، بی اختیاری ادرار در شب و یا ادرار بیش از حد در هنگام شب ایجاد می شود که ممکن است به اختلال خواب و خستگی یا خواب آلودگی در طول روز منجر شود. علل متعددی می توانند موجب بروز دیابت بی مزه با منشاء هیپوفیز و یا با منشاء کلیوی شوند. از شایع ترین علل دیابت بی مزه ضربه مغزی یا جراحی های انجام شده در جمجمه است.
تشخیص دیابت بی مزه با استفاده از آزمایش محرومیت آب صورت می گیرد که در اثر آن حجم ادرار، افزایش و اسمولالیته آن کاهش پیدا می کند.
درمان دیابت بی مزه در موارد خفیف بیماری ضروری نیست. در موارد شدیدتر، از وازوپرسین به شکل تزریق در داخل عضله یا اسپری بینی استفاده می شود. داروهای ادرارآور تیازیدی گاهی با تخلیه نمک، دفع ادرار را تا 50 درصد کاهش می دهند.
توجه:
شیرخواران ،بچه های کوچک و افراد مسن به ویژه نسبت به عوارض خطرناک ناشی از کم آبی بدن آسیب پذیر هستند و از این رو پایش بسیار دقیق در موارد مشکوک بیماری، به ویژه پس از جراحی یا ضربه مغزی ضرورت دارد.
آشنایی با ” درمان دیابت بی مزه ” بر روی لینک کلیک کنید.
منبع: بیماری های تیرویید
