کوچک بودن سینه زنان منجر به اختلاف میان تصویر بدن فرد و درک درونی او از شکل و اندازه دلخواه پستان می‌شود . برای حل این مشکل می‌توان عمل تقویت پستان را انجام داد. این فرآیند که ماموپلاستی تقویتی نیز نامیده می‌شود، عملی است که در آن از ایمپلنت‌های پستان استفاده می‌شود.
سایر راه حل‌های موجود برای حل این مشکل، شامل جراحی‌های بازسازی فلاپ ماهیچه، تزریق چربی و میکرو جراحی‌های بازسازی پستان هستند. کوچک بودن سینه زنان را همچنین می‌توان با استفاده از هورمون‌های تقویت کننده پستان مانند استروژن درمان کرد. در موارد میکروماستی شدید در یک زن، از جراحی عدم تقارن پستان استفاده می‌شود.
میکروماستی چیست؟
بیشتر از نیمی از جمعیت زنان در سنین نوجوانی از رشد نامتقارن سینه‌ها رنج می‌برند و طبق یک پژوهش، تقریباً از هر ۱۰ زن بالغ، ۷ نفر احساس می‌کنند که سینه‌های چپ و راست آنها از نظر ظاهری یکسان نیستند. عدم تقارن در اندازه سینه با تفاوت ۱۵ تا ۲۰ درصد بین هر دو پستان، در واقع کاملاً طبیعی است.
با این حال گاهی از اوقات مواردی رخ می‌دهد که عدم تقارن بسیار زیاد می‌شود یا سینه‌ها پس از دوره بلوغ همچنان بسیار کوچک باقی می‌مانند. اصطلاح پزشکی برای مشکل دوم «میکروماستی» است که به عدم رشد بافت سینه‌های یک زن پس از بلوغ اطلاق می‌شود. این مشکل گاهی اوقات هیپوپلازی پستان نیز نامیده می‌شود. زنانی که از این مشکل رنج می‌برند، اساساً به جای داشتن سینه‌های رشد کرده، تنها نوک پستان را دارند که صاف روی قفسه سینه قرار گرفته است.
دو نوع میکروماستی وجود دارد: میکروماستی دو طرفه و یک طرفه . میکروماستی دو طرفه زمانی است که بافت پستان در هر دو طرف سینه وجود نداشته باشد. میکروماستی یک طرفه زمانی است که یک طرف سینه بافت پستان وجود دارد و در طرف دیگر مقدار بسیار اندکی از بافت وجود داشته باشد؛ یا اینکه هیچگونه بافتی وجود نداشته نباشد.
اغلب زنان در نتیجه میکروماستی دچار عدم تقارن سینه‌ها می‌شوند. به عنوان مثال در یک پژوهش روی ۱۱۱ بیمار مبتلا به میکروماستی، بیش از ۹۵ درصد آن ها دچار عدم تقارن سینه‌ها بودند. اگر چه این مشکلات شایع نیست اما می‌تواند تاثیر بسیاری بر اعتماد به نفس و عزت نفس یک زن داشته باشد.
دلایل میکروماستی و عدم تقارن سینه‌ها چیست؟
برخی از دلایل میکروماستی می‌تواند مربوط به نواقص مادرزادی که از بدو تولد وجود داشته‌اند، باشد؛ مانند ناهنجاری در عضلات قفسه سینه. ممکن است این مشکلات در بدو تولد نوزاد مشهود باشند؛ به عنوان مثال در مورد سندروم لهستان که بخشی از عضلات قفسه سینه وجود ندارد. یا ممکن است این بیماری‌ها تنها در سنین بزرگسالی مشخص شوند؛ به عنوان مثال هیپوپلازی پستانی یا هایپرپلازی یا عدم تقارن سینه‌ها.
گاهی اوقات عاملی مانند سبک زندگی در ادامه زندگی نیز می‌تواند عدم تقارن سینه‌های رشد نکرده را افزایش دهد. اندازه و شکل سینه‌ها می‌تواند در طول دوران بارداری و شیردهی تغییر کند. ممکن است هنگامی که بافت سینه از شیر پر می‌شود و پس از اتمام شیردهی مجدداً تخلیه می‌شود، استحکام خط شیر تغییر کند.
ناهنجاری‌های پستان همچنین می‌توانند در نتیجه آسیب دیدگی، سوختگی، تومورها، عفونت یا اختلال عملکرد غدد درون ریز به وجود بیایند.
وقتی صحبت از شیردهی می‌شود، مهم نیست که یک زن چقدر تلاش کند تا کودک را به طور مساوی از هر دو سینه تغذیه کند؛ باز هم گاهی اوقات ممکن است کودک یک سینه را بر دیگری ترجیح دهد. در نهایت با گذشت زمان ممکن است یکی از سینه‌ها کشیده شود و نامتقارن به نظر برسد. همچنین ممکن است یکی از پستان‌ها به اندازه قبل از بارداری خود بازگردد. در حالی که دیگری بزرگتر بوده و دچار افتادگی و از دست دادن حجم است. حتی ممکن است برخی از بیماران در نهایت مجبور شوند سینه‌هایی را تحمل کنند که یکی از آنها یک کاپ سایز، بزرگتر از دیگری است.
تراز بدن می‌تواند در عدم تقارن پستان‌ها نقش داشته باشد. هنگامی که تراز بدن کاملاً درست است، ذخایر چربی و ماهیچه‌ها به شکل درست در بدن توزیع می‌شوند. واقعیت این است که در طول زندگی یک فرد، وضعیت خوابیدن، آسیب‌ها ، فشار و موقعیت وضعی بدن باعث تغییر تراز بدن شده و این امر منجر به رشد بیش از حد ماهیچه‌ها شده و باعث می‌شود بافت چربی در سینه‌ها نامتقارن به نظر برسد. ناهنجاری‌های پستان همچنین می‌توانند در نتیجه آسیب ، سوختگی، تومورها، عفونت یا اختلال عملکرد غدد درون ریز به وجود بیایند.
درمان کوچکی سینه زنان
هورمون درمانی
اگر هورمون استروژن در دوزهای کافی مصرف شود، می‌تواند با تحریک رشد بافت سینه، اندازه پستان را افزایش دهد. با این وجود استفاده از هورمون استروژن از این طریق، بی‌خطر نیست. زیرا هنگامی که سلول‌های بافت سینه برای رشد تحریک می‌شوند، احتمال بیشتری وجود دارد که به سلول‌های سرطانی تبدیل شوند. زنانی که استروژن کافی برای افزایش سایز سینه‌های خود مصرف کرده‌اند، خطر ابتلا به سرطان سینه در خود را تا حد زیادی افزایش داده‌اند.
در محصولات تقویت کننده پستان، بسیاری از گیاهان و مکمل‌ها گنجانده شده است که تا حدودی در بدن مانند استروژن عمل می نمایند. به این مواد فیتواستروژن گفته می‌شود که به معنای استروژن‌های گیاهی است.
طبق گفته تولیدکنندگان محصولات تقویت کننده پستان، فیتواستروژن‌ها می توانند مانند استروژن، سینه‌ها را بزرگتر کنند؛ اما خطرات هورمون استروژن را ندارند.
با این حال این فرضیه چندین مشکل دارد. شاید مهمترین آنها این باشد که استروژن‌ها معمولاً به جای افزایش عملکردهای مربوط به استروژن در بدن، آنها را کاهش می‌دهند. دلیل آن این است که استروژن طبیعی بدن انسان با اتصال به نواحی خاص روی سلول‌ها که گیرنده‌های استروژن نامیده می شوند، اثرات خود بر بدن را اعمال می‌نماید. فیتواستروژن‌ها نیز به گیرنده‌های استروژن متصل می‌شوند؛ با این حال هنگامی که آنها این کار را انجام می‌دهند، صرفاً یک اثر جزئی ایجاد می‌نمایند و علاوه بر آن توانایی استروژن حقیقی برای اتصال به این گیرنده‌ها را مسدود می‌کنند. اثر شبکه‌ای، در زنانی که در سن قاعدگی قرار دارند کاهش عملکرد استروژن است. ممکن است این اثر، یک تأثیر بسیار مفید باشد زیرا از نظر تئوری می‌تواند احتمال ابتلای یک زن به سرطان پستان را کاهش دهد. با این حال خط استدلالی مشابه همچنان حاکی از آن است که فیتواستروژن‌ها باید اندازه پستان را کاهش دهند نه اینکه آن را افزایش دهند.
علاوه بر این، مطالعات نشان می‌دهند که بسیاری از محصولات افزایش دهنده سایز پستان حتی حاوی مقادیر قابل توجه فیتو استروژن هم نیستند.
در هر صورت اگر یک محصول تقویت کننده پستان حاوی مقادیر کافی فیتو استروژن برای تحریک واقعی رشد سلول‌های پستان باشد، همزمان باعث افزایش خطر سرطان پستان نیز خواهد شد. شما نمی‌توانید یک اثر را بدون گرفتن تأثیر دیگر دریافت کنید. در واقع یکی از راه‌های تعیین خطر سرطان پستان که توسط یک ماده تحت مطالعه مشاهده می‌شود، چه این ماده یک مکمل باشد چه یک ماده محیطی، اندازه گیری تحریک استروژنیک سلول‌های بافت پستان است.
بنابراین هیچ دلیل خاصی وجود ندارد که بنا بر آن باور داشته باشیم فیتواستروژن‌ها می‌توانند اندازه سینه را افزایش دهند. حتی اگر هم افزایش دهند، چنین تاثیراتی را بی‌خطر به جا نخواهند گذاشت.
درمان‌های غیر جراحی
اگر عدم رشد سینه‌ها بسیار زیاد باشد یا عدم تقارن کاملا آشکاری وجود داشته باشد، بعید است که این مشکل بدون عمل جراحی قابل اصلاح باشد. با این حال برای عدم تقارن‌های کمتر، درمان‌های غیر جراحی وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند. یکی از گزینه‌های درمانی که می‌تواند نتایج طبیعی‌تری داشته باشد، افزایش سایز سینه از طریق انتقال چربی است. در این روش به جای قرار دادن ایمپلنت در پستان کوچکتر، می‌توان سایز آن را با استفاده از چربی بدن خود بیمار افزایش داد. این عمل بسیار مفید است؛ زیرا در این روش پستان‌ها به صورت طبیعی به شکل یکدیگر در می‌آیند. برخی از پزشکان از PRP برای اهداف جوان سازی در سینه‌ها استفاده می کنند و ادعا می‌کنند که می توانند برخی از حجم سینه‌ها را با استفاده از آن بازیابی کنند. همچنین شواهدی وجود دارد که مزایای استفاده از PRP همراه با انتقال چربی را ثابت می‌کنند؛ چرا که گفته می‌شود به جذب آن کمک می‌کند.
برخی از دستگاه‌های انرژی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند که هدف از آن ها تقویت، لیفت و سفت کردن عضلات قفسه سینه با انتشار میکرو جریان هایی است که باعث انقباض غیر ارادی می‌شوند. با این حال پزشکان اغلب برای دستیابی به بهترین نتایج مجبورند این روش را ۱۲ تا ۱۵ بار تکرار کنند.
گاهی اوقات بیمار درخواست دریافت پر کننده‌های پوستی در سینه کوچکتر را دارد. اگرچه این روش درمانی ممکن است؛ اما پر کننده‌ها اغلب تنها برای مقادیر حجم اندکی طراحی شده‌اند و در صورت استفاده از آنها برای تقویت پستان، نه تنها نتایج آن موقتی خواهد بود بلکه بسیار گران هستند چرا که باید به طور مداوم تکرار شوند.
عمل جراحی
بهترین روش برای درمان میکرو ماستی شدید، معمولاً انجام عمل جراحی است. یکی از گزینه‌های موجود، افزایش سایز سینه‌ها با استفاده از ایمپلنت‌ها می‌باشد.
جراحی پروتز پستان می‌تواند مشکلات میکروماستی یک طرفه و دوطرفه را برطرف کنند. در موارد میکرو ماستی دو طرفه، هر دو ایمپلنت به یک اندازه یکسان خواهند بود و در میکروماستی یک طرفه، از ایمپلنت‌هایی استفاده می‌شود که کمک کنند پستان‌ها تا حد امکان مشابه یکدیگر به نظر برسند. ایمپلنت های ژل سیلیکون با استحکام بالا که با عنوان «آدامس خرسی» شناخته می‌شوند و در خانم‌هایی که بافت سینه بسیار کمی دارند، نتایج بسیار طبیعی حاصل می‌کنند؛ زیرا احتمال نشت کردن و تغییر شکل در این ایمپلنت‌ها بسیار کم است.
با این حال اگر عدم تقارن قابل توجهی ایجاد شده باشد، ممکن است برای درمان، انجام ترکیبی از ریداکشن سینه، آپلیفت سینه و جابجایی نوک سینه ضرورت داشته باشد. بسته به مواردی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، ممکن است این روش به معنای کوچکتر کردن پستان بزرگتر، بزرگتر کردن پستان کوچکتر و اصلاح محل قرار گیری نوک پستان و اندازه آن باشد. اغلب بیماران تمایل دارند سینه‌های کوچک خود را بزرگتر کنند. اما ایجاد تقارن از طریق کوچک کردن پستان بزرگتر، بهتر حاصل می‌شود. برداشتن بافت اضافه از پستان بزرگتر می‌تواند بدون نیاز به استفاده از ایمپلنت جراحی، باعث نتایج بسیار دراز مدت و طبیعی‌تر شود. در بیشتر عمل‌های جراحی مانند این عمل، باید پس از عمل در طول شب در بیمارستان بستری بمانید.
مواردی که باید در مورد عمل جراحی در نظر گرفته شوند
مشکلات کلی مربوط به جراحی پستان می‌تواند شامل زخم شدن، مداخله احتمالی در شیردهی باشد و گاهی اوقات از نظر خونرسانی برای نوک پستان خطر وجود دارد. درباره عدم تقارن آشکار پستان‌ها لازم است قبل از عمل، سینه‌های بیمار به طور کامل بررسی شوند. دلیل در این بررسی‌ها این است که برخی از تحقیقات نشان می‌دهند عدم تقارن پستان‌ها ممکن است نشانه افزایش خطر سرطان پستان باشد.
برای تشخیص هر یک از علائم سرطان، توصیه می‌شود بیمار قبل از عمل جراحی، سونوگرافی و ماموگرافی انجام دهد. هدف از این آزمایش‌ها تشخیص هرگونه اختلال قابل توجه در پستان‌ها قبل از عمل جراحی است تا بتوان این مشکلات را از قبل برطرف کرد.
درباره مشکلات میکروماستی، اغلب این بحث وجود دارد که آیا مداخله جراحی برای بیماران جوان مناسب است یا خیر ؛ و اگر مناسب است باید چه موقع انجام شود.
میزان ابتلا به سرطان پستان سالانه در حال افزایش است. تشخیص زودرس سرطان پستان اهمیت بسیاری دارد. بنابراین عمل‌های زیبایی باعث از بین رفتن یا کاهش فرصت درمان نمی‌شوند یا مزیت‌های لامپکتومی در درمان سرطان را محدود نمی‌کنند. اگر بیمار ۱۸ تا ۴۰ سال سن داشته باشد، پزشکان توصیه می‌کنند قبل از عمل جراحی سونوگرافی انجام دهد. در حالی که اگر بیمار بالاتر از ۴۰ سال سن داشته باشد، انجام ماموگرافی به شدت توصیه می‌شود. این امر به این دلیل است که بیماران زیر ۴۰ سال بیماران کم خطر محسوب می‌شوند و همچنین در بیماران جوانتر بافت پستان متراکم‌تر بوده و از این رو بررسی ماموگرافی دشوار است.
درباره مشکلات میکرو ماستی، اغلب این بحث وجود دارد که آیا مداخله جراحی برای بیماران جوان مناسب است و اگر مناسب است باید چه موقع انجام شود. با این حال پژوهش‌ها نشان داده‌اند که عدم تقارن قابل توجه پستان‌ها می‌تواند باعث شود زنان و دختران جوانی که مبتلا به این وضعیت هستند، نسبت به کسانی که دارای سینه‌های متقارن می باشند، در بررسی معیارهای سلامت روان نمره کمتری کسب کنند.
با این وجود اگر بیمار هنوز در حال پشت سر گذاشتن بلوغ است، احتمالاً عمل جراحی توصیه نمی‌شود. زیرا عدم تقارن پستان‌ها می‌تواند حتی به خودی خود با رشد بدن نیز از بین برود. گاهی اوقات مواردی از میکرو ماستی وجود دارند که توسط خود شخص تشخیص داده می‌شوند و ناشی از اختلاف بین تصویر بدن فرد و تصویر درونی که خود فرد از اندازه و شکل مناسب یا مطلوب پستان‌های خود در نظر دارد، می‌باشد. ممکن است بیمارانی که درباره مشکلات بسیار جزئی وسواس زیادی نشان می‌دهند، از مشکلات بهداشت روان مانند اختلال دیسمورفی بدنی شدیدی (BDD) رنج ببرند.
