عدم توانایی یک زوج از لحاظ جنسی در باردار شدن پس از یکسال تلاش را ناباروری می‌گویند. حدود ۵۰ الی ۶۰ درصد از مشکلات ناباروری در میان زوج‌ها ناباروری در مردان است. بین ۳۵ تا ۴۰ درصد از موارد ناباروری زوجین به علت نازایی در زنان می‌باشد و مابقی موارد (که در اکثریت می‌باشند) به خاطر ناباروری مردان است. بنابراین قبل از این که شما آزمایشات بسیاری بدهید و تحت درمان قرار بگیرید، لازم است همسر شما آزمایش مانع منی را بدهد و مشخص شود که اسپرم‌های او عملکرد طبیعی دارند یا خیر. البته حتی در صورتی که مشکل ناباروری به خاطر عملکرد غیرطبیعی اسپرم‌ها باشد نیز راه‌های مختلفی برای درمان نازایی در زنان و مردان وجود دارد.
به طور معمول رحم با بافتی که به آن غشاء داخلی رحم (آندومتریوم) می‌گویند، پوشانده شده است. این بافت هر ماه رشد می‌کند و ضخیم می‌شود تا برای حامله شدن آماده شود. هورمون‌های تولیدشده توسط تخمدان‌ها این فرایند ماهانه را کنترل می‌کنند. اگر فرد حامله نشود، این بافت شکسته می‌شود و بدن را ترک می‌کند که این ترک کردن در غالب جریان قاعدگی اتفاق می‌افتد. در صورتی که بافت آندومتریال در جایی بیرون از رحم مانند تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ، مثانه، روده یا مقعد و یا در بافت پوشاننده لگن رشد کند بیماری آندومتریوز رخ می‌دهد. هر ماه هورمون‌ها به بافت جابجاشده (که ایمپلنت نامیده می‌شود) پیام می‌دهند که بشکند؛ اما خون و بافت هیچ راهی برای ترک بدن ندارند. در این حالت بافت همبند زخم و کیست‌ها (کیسه‌هایی که اغلب پر از خون کهنه هستند) می‌توانند تشکیل شوند. گاهی اوقات کیست‌های بزرگ می‌شکنند و باز می‌شوند. آندومتریوز می‌تواند باعث درد مزمن و ناباروری شود.
