اگر مقدار پارگی جزئی باشد و درد و سایر علائم نیز برطرف شده باشد، با راهنمایی پزشک و تحت نظر فیزیوتراپ، تمرین‌هایی برای تقویت عضلات انجام میشود.
وجود این درمان‌گرها باعث میشود تا بیمار اطمینان حاصل کند تمرینات ورزشی به درستی انجام میشود، بدون اینکه خطر وارد شدن صدمه مجدد و یا جدیدی به زانو وجود داشته باشد.
بسته به شدت ضایعه، سن فرد و شغل او، درمان‌های بسیار متفاوتی برای پارگی مینیسک صورت می‌گیرد.
در صورتی که میزان پارگی مینیسک زانو خیلی شدید باشد، ممکن است پزشک انجام عمل جراحی باز یا جراحی «آرتروسکوپیک» را برای مشاهده شدت ضایعه یا درمان پارگی آن مورد استفاده قرار دهد.
در صورتی که بیمار جوان باشد، پزشک میتواند مینیسک را در جای خودش بخیه بزند، البته این به شرطی است که صدمه در ناحیه‌ای باشد که خونرسانی خوبی داشته باشد.
در صورتی که بیمار مسن باشد، یا پارگی مینیسک در محلی باشد که خونرسانی به خوبی به آن صورت نمی‌گیرد، ممکن است پزشک بخشی از مینیسک یا حتی سطح آن را جدا کند. گاهی نیز ممکن است کل مینیسک برداشته شود.
دوران پس از عمل جراحی یا ترمیم مینیسک ممکن است هفته‌ها طول بکشد و انجام تمرینات ورزشی بعد از عمل نیز -در صورت برداشتن مینیسک- اندکی متفاوت خواهد بود.
در این شرایط هرگز نباید از وزنه استفاده کرد. با توجه به نوع عمل انجام گرفته بر روی بیمار، می‌توان از روش‌های توانبخشی مانند راه رفتن، خم کردن ساق پا و انجام حرکات کششی برای تقویت عضلات پا استفاده کرد.
نوع درمان پارگی منیسک بسته به نوع پارگی و اندازه آن و محل آن و مدت زمانی که از پارگی گذشته است متفاوت میباشد. سن، بیماریهای دیگری که ممکن است داشته باشید و اینکه شما زندگی پرتحرکی دارید یا معمولا فعالیت بدنی زیادی ندارید در تصمیم پزشک برای انتخاب نوع درمان شما موثر است.
یک سوم خارجی منیسک دارای خونرسانی خوبی است و پارگی هایی که در این قسمت هستند ممکن است بطور خودبخودی یا با عمل جراحی بخوبی ترمیم شوند. پارگی های طولی از این دسته پارگی ها هستند. دو سوم داخلی منیسک خونرسانی ندارد و بنابراین پارگی در این قسمت بهبود نمیابد چون بهبودی هر بافتی در بد نیاز به رسیدن مواد غذایی به سلول های آن بافت از طریق خون دارد.
درمان این پارگی ها معمولا با عمل جراحی است و چون حتی با بخیه زدن پارگی در این قسمت، پارگی جوش نمیخورد درمان جراحی به این صورت است که آن قسمت از منیسک پاره شده که بصورت یک زائده در کنار بدنه اصلی منیسک قرار گرفته و موجب گرفتاری بیمار میشود از زانو خارج میشود.
اگر پارگی منیسک در قسمت اطراف آن که خونرسانی خوبی دارد ایجاد شده است، در صورتیکه شما در زانویتان احساس ناراحتی نکنید و زانویتان پایدار باشد معمولا نیازی به عمل جراحی ندارید. در این صورت درمان شما عبارتست از:
مدتی استراحت تا فشاری به زانویتان وارد نشود و بافت آسیب دیده فرصت بهبودی داشته باشد. ممکن است پزشک معالج به شما توصیه کند از چوب زیر بغل استفاده کنید و چند بار در روز زانو را با یخ سرد کنید. البته یخ را مستقیما روی پوست نگذارید. در این موارد سعی کنید یک باند کشی را روی زانو ببندید تا زانو کمپرس شود. این فشار موضعی مانع از افزایش تورم شده و احتمالا میتواند مانع از خونریزی در بافت آسیب دیده گردد.
سعی کنید دراز کشیده و زانویتان را بالاتر از سطح قلبتان بگیرید تا تورم زانو کم شود. در این موارد استفاده از داروی مسکن جهت کاهش درد و تورم هم میتواند مفید باشد.
درمان جراحی
اگر با وجود انجام این کارها زانوی شما همچنان ناراحت است ممکن است پزشک تصمیم به عمل جراحی بگیرد. امروزه درمان جراحی آسیب های منیسک معمولا توسط تکنیک آرتروسکوپی انجام میشود. در این روش پزشک از راه شکاف های کوچکی که در روی پوست روی زانوی شما ایجاد میکند یک دوربین را وارد زانوی کرده تا بتواند داخل زانو را مشاهده مند و سپس از راه شکاف های کوچک دیگر ابزار هایی را وار زاموی شما میکند تا با کمک آنها قسمت پاره شده منیسک را بدوزد یا از زانوی شما خارج کند.
بعد از جراحی پزشک شما ممکن است زانو را در یک بریس بگذارد و بعد از مدتی شما با کمک فیزیوتراپ با انجام حرکاتی در زانو باید حرکت و قدرت زانویتان را بازپروری کنید. ابتدا از ورزش هایی استفاده میشود تا حرکات زانوی شما را بهتر کند و بعد از مدتی حرکات ورزشی به شما آموزش داده میشود تا قدرت عضلات اطراف زانو را بیشتر کنید. این بازپروری معمولا با کمک و آموزش فیزیوتراپ انجام میشود ولی انجام مرتب و درست آن به عهده خود شما بوده و بیشتر در خانه انجام میشود
از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)
