تست های تشخیصی دیابت بی مزه
۱- آنالیز ادراری
۲- سنجش میزان ادرار پس از تجویز هورمون ضد ادراری :که در نوع مرکزی ادرار کاهش پیدا می کند ولی در نوع کلیوی کاهش پیدا نمی کند.
۳- انجام MRI از سر
درمان دیابت بی مزه
اگر بیمار به نوع مرکزی مبتلا باشد می توان با تجویز دسموپرسین وی را درمان کرد.وازوپرسین به صورت اسپری بینی هم وجود دارد. وازوپرسین برای افرادی که به دیابت بی مزۀ کلیوی مبتلا هستند مفید نیست.
در این حالت اگر عامل بیماری مصرف دارو های ذکر شده بود-با قطع دارو می توان بیماری را برطرف کرد.ولی در نوع ارثی می توان از داروهائی مثل:ایندومتاسین-هیدروکلروتیازید-آمیلوراید کلروپروپامید-استفاده کرد.
در صورت عدم درمان دیابت بی مزه ممکن است بیمار به عوارض زیر دچار شود:
۱-کاهش آب بدن:
خشکی پوست و سایر غشاهای مخاطی-چروکیدگی چشمها و ملاج در کودکان-تب-افزایش ضربان قلب- کاهش وزن
۲-بهم ریختگی تعادل الکترولیت های خون:
خستگی و خواب آلودگی-سردرد-تحریک پذیری-دردهای عضلانی-تشنج
منبع: تبیان
