با این که گفته می‌شود این بیماری نادر است و افراد نباید نگران ابتلا به دیابت بی مزه باشند؛ اما برخی پزشکان معتقدند گاهی شخص پس از انجام عمل جراحی مغز و هنگام بستری بودن در بیمارستان دچار این عارضه می‌شود و بیماری بیشتر گریبان خانم‌های جوان را می‌گیرد.
تشنگی زیاد، دفع مقدار زیاد ادرار رقیق و بدون رنگ (تا ۱۵ لیتر در روز) و خشکی دست‌ها را می‌توان از علائم بیماری دیابت بی‌مزه نام برد.
گاهی افراد به علل مختلف، آب زیادی می‌نوشند، مثلا تشنگی زیاد بر اثر مصرف برخی داروهای اعصاب که دهان را خشک می‌کنند و فرد به جای نوشیدن روزانه ۲ لیتر آب، مجبور به استفاده ۵ الی ۶ لیتر آب می‌شود که به دنبال آن در عمق کلیه پدیده شسته شدن بر اثر ورود و خروج زیاد آب رخ می‌دهد و کاهش املاح و اختلال در جذب آب ایجاد می‌شود.
هورمون ضد ادرار و دیابت بی مزه
هورمون AVP یا هورمون ضدادرار از هیپوفیز خلفی ترشح می‌شود، می‌افزاید: هیپوفیز خلفی از نسج عصبی مغز است و درواقع سلول‌هایی که AVP ترشح می‌کنند، پایانه‌های عصبی را تشکیل می‌دهند.به گفته وی،AVP نوعی هورمون است که از پایانه‌های عصبی ترشح می‌شود و غیر از هیپوفیز خلفی در جاهای دیگر مغز نیز ترشح می‌شود، مانند مرکز تشنگی در هیپوتالاموس. به همین دلیل افراد مبتلا مدام تشنه هستند.
کانال‌هایی به نام کانال‌های عبور آب در لوله‌های جمع‌کننده ادرار (توبول‌ها) ناحیه عمقی نسج کلیه (مدول‌ها) وجود دارند که وقتی از نظر اسمزی (املاح) غلظت املاح زیاد شده، به واسطه آن در این قسمت املاح‌دار می‌شود. در این فرآیند هورمون AVP کانال‌ها را به جداره لوله‌های جمع‌کننده ادرار (توبول‌ها) می‌چسباند و براساس اسمز، آب حرکت می‌کند و وارد ناحیه عمقی نسج کلیه شده، از طریق عروق خونی جذب می‌شوند. به همین دلیل به آن، هورمون ضدادرار گفته می‌شود.
اگر نواحی عمقی نسج کلیه بر اثر سنگ‌های کلیه، بیماری‌های مزمن کلیه، فشار خون و داروهای مختلف تخریب شود، دیگر جذب آب اتفاق نمی‌افتد.
منبع: عصر ایران
