۱۰ درصد تمام موارد بیماران دیابتی را تشکیل میدهد و یکی از شایعترین بیماریهای مزمن در دوران کودکی است حدود ۴۰میلیون نفر در جهان مبتلا به این نوع دیابت میباشند. شیوع آن در نقاط مختلف جهان متفاوت است مثلا شیوع ان در فنلاند ۴۰۰ برابرپاکستان هست . ولی بطور متوسط از هر ۳۰۰ کودک در جهان یک نفر به این بیماری مبتلا میشود. این بیماری در سنین ۵تا۷ سالگی و سنین بلوغ شایعتر است، که احتمالاً در سنین ۵ تا۷ سالگی به خاطر شروع مدرسه و تماس با بیمار ی های عفونی و در هنگام بلوغ به علت تغییرات هورمونی است(هورمونهای استروئیدی برعکس انسولین عمل میکنند).شیوع بیماری در پاییز و زمستان بیشتر است.
علل موثر در ایجاد دیابت نوع ۱ (سبب شناسی و پاتوژنز)
سه عامل عمده در ایجاد دیابت نوع یک دخالت دارند:
۱٫ عوامل ارثی
داشتن HLAخاص مانند HLADR4و HLADR 3که شانس ابتلا به دیابت را افزایش میدهند. داشتن همزمان این دو آنتی ژن با هم احتمال ابتلا به دیابت را ۷ تا ۱۰ برابر میکند.
۲٫ عفونتهای ویروسی
ویروسهایی مانند اوریون، هپاتیت، کوکساکی و سرخچه میتوانند در ایجاد دیابت نوع یک نقش داشته باشند. مکانیسم تخریب سلولهای بتا توسط ویروسها میتواند با یکی از سه حالات زیر قابل توجیه باشد:
ویروسها ممکن است سبب ضایعه سلولهای بتا شوند و این ضایعه به نمایان شدن یا تغییر ماهیت یافتن آنتی ژن هایی منجر شود که قبلاً نهفته بوده اند.
ویروس ممکن است حاوی آنتی ژن هایی مشابه آنتی ژنهای سلولهای بتا باشد. بنابراین آنتی بادیهای ایجاد شده علیه ویروس با آنتی ژنهای مشابه که در روی سلولهای بتا قرار دارند عکس العمل نشان میدهند و در نتیجه سلولهای بتا را از بین میبرند
ویروسها بصورت نهفته در سلولهای بتا باقی میمانند و بتدریج سبب از بین رفتن آنها میشوند.
۳٫ نقش خودایمنی
وجود بیماریهای خود ایمنی دیگر مانند آدیسون و تیروئیدیت هاشیموتو و همچنین غیرطبیعی بودن تعداد و عمل لنفوسیتهای T در آغاز بیماری، گویای دخالت نقش ایمنی در روند ایجاد دیابت نوع یک است.
عوامل محیطی نیز در ایجاد دیابت نوع یک نقش دارند. استفاده از شیر مادر بروز دیابت را کم میکند در حالیکه فیبروزامین، استفاده از غذاهای کنسروی (به علت وجود مواد نگهدارنده) و استفاده از شیر گاو در شش ماهه اول زندگی بروز دیابت را زیاد میکنند.
